Açıklamada “Rapor, üniversite sayısını arttırmayı marifet sayan yükseköğretim politikasının yarattığı sorunları ve vakıf üniversitelerinin niteliksel gelişimden ziyade kâr arayışına nasıl odaklandığını gözler önüne serdi. Reklâm harcamalarının kütüphane harcamalarının kat kat üstünde olduğu, öğrenci başına cari harcamaların kar-zarar ikiliğine sıkıştığı, müşteri popülâsyonunun yoğun olduğu İstanbul’da arz-talep ilişkisine göre üniversitelerin açıldığı raporda dikkat çekici başlıklar oldu. bu sorunlar vakıf üniversitelerinde yaşanan sorunların küçük bir kısmıdır. Bugün vakıf üniversitelerinde öğretim elemanları maliyeti arttırdıkları gerekçesiyle işten atılıyor. Araştırma görevlileri sokaklarda üniversitenin reklâm broşürünü dağıtmak zorunda bırakılıyor. Eleştirel ya da muhalif görüşü, akademik çalışmaları nedeniyle bilim insanları işten atılma tehditlerine maruz kalıyor. Öğrenciler müşterileştiriliyor, üniversiteler şirket mantığıyla yönetiliyor. Bunlar yetmezmiş gibi YÖK ve siyasi iktidar, vakıf üniversitelerinde yaşanan sorunları şirket üniversiteleri açarak çözeceğini ifade ediyor. Hâlbuki devlet ve vakıf üniversitelerinin karşısındaki en temel sorun, yönetenlerin sahip olduğu üniversite fikri ve üniversiteye atfettiği rolün kendisidir. Dicle Üniversitesi Kürt Dili ve Edebiyatı bölümünde Kürtçe tez yazılmasının yasaklanması, sadece eğitim biliminin temel ilkelerinin ve akademik özgürlüğün yok sayılması değil, aynı zamanda muhalefeti yok sayma, etkisizleştirme ve görünmez hale getirme hedefinin görünür biçimidir. Üniversitelerin demokratik, eşitlikçi ve özgürlükçü bir öğrenme atmosferine sahip olmaması, o kurumun üniversite olamayacağının temel göstergesidir” dedi.