Neden kadına şiddete dur demek yerine en düşük olan ili seçiyoruz.
Neden şiddeti durdurabilmek yerine her yıl bunun istatistiklerini tutuyoruz?
Ülkemizde kadına şiddetin oluşunu kabullenmiş gibi oran yaklaştırması yapıyoruz?
Çünkü kadını bu hale kadın hakları ile ilgili mevzuat ve yasalar ile yaşadığımız toplum sokuyor.
Kadını bu hale getiren birazda töreler, eski gelenek ve göreneklerdir.
Kadına ana görevi çocuk bakmak, temizlik yapmak, yemek yapmakmış gibi gösterilmesine izin veriyoruz. Kendi ayakları üzerinde duran kadının dedikodusunu çıkartıyoruz.
Kadın ayakları üzerinde durunca kocasına, abisine, babasına bu ayıpmış kadının ayakları üzerinde durması ayıpmış gibi gösteriyoruz.
Böyle olunca bazı erkekler kadının ana görevini öyle görüyor. Kadın baş kaldırınca başı eziliyor. Dayak yiyor. Asıl ana görevi ev işleri gibi gösteriliyor ve kadının başı eziliyor. Bu durumda kadın kendisini ezik olarak görüyor.
Bazı erkeklerin bilinçaltındaki basık ve ezik olan duygularını halk açığa çıkarıyor.
Caydırıcı ceza verilmiyor. Toplum yeteri tepkiyi göstermiyor.
Kadın günden güne, horlanıyor, eziliyor.
Bu durumda şiddet gösteren kişi cesaret alıyor ve kendisini üstün tutuyor.
Yaptıklarının yanına kar kalacağını, ona zarar vermeyeceğini biliyor.
Versinler bakalım Şule Çetin’in katiline ceza, şiddet gören kadına sığınma evi yapmak yerine şiddet gösteren erkeklere ceza verip özgürlüğünü kıssınlar.
Devlet caydırıcı cezalar verinceye kadar kadınlar şiddetten ölmeye baş kaldırmamaya zorunlu tutulur. Bilir ki ses çıkarsa, bağırsa kimse onun yanında olmayacak. Anılmayacak hatta bazı insanlar yüzünden ‘Otursaymış evinde kırsaymış bacağını’ denilecek.
21.Yüzyılda gelişmiş uygar toplumlar gezegenleri fethetmeye çalışırken biz kadına şiddet uyguluyor; kadını ikinci sınıf insan sayıyoruz ne yazık ki. Ama işin garip tarafı kadına şiddetin en az uygulandığı ilin istatistiklere göre Batman olması.
Özge Naz KARLIDAĞ
TED Koleji 7.sınıf öğrencisi