Koronavirüs can derdine düşen insanoğlunu evlere mahkûm etti. Tüm sosyal ve sportif etkinlikleri ertelendi, dükkânlar kepenk indirdi, bomboş caddelere, sokaklara, parklara ürkütücü bir sessizlik çöktü demek istiyorum ama maalesef geçenlerde Atatürk Parkındaki kalabalığı görünce hakikaten izolasyonun tek yolunun hava koşulları olduğu kanaatine vardım.
Yağmur yağdıkça sokaklar, caddeler tenhalaşıyor, hava güzelleştikçe insanlar kendilerini sokaklara bırakıyorlar.
Topluma en çok zararı, bize birşey olmazcılar veriyor kanımca.
Gamsızlar, tasasızlar. Sayın Bakan ısrarla, virüs sizleri etkilemese bile size bulaşan virüs, başkasının canını yakar ihtarını görmezden geliyor.
Word mar önünde açılan AFAD çadırında sokaktan gelen geçenlere yapılan ateş ölçümü de bir nebze olsun çözüme destek olacak nitelikte bir düşünce aslına bakarsanız.
Hadi herşeyi atlattık, psikolojimizde oluşacak tahribatı nasıl önleriz, bu aralar uzmanlardan bu yönde telkinleri dinliyorum.
Yarın kaygıları, geleceği öngörememek, yanıtsız sorular psikolojimizi derinden sarsıyor.
Eve kapanan ailelerde huzur olacak mı, bireylerin birbirine karşı tutumu, yeni durumun çocuklara izahı nasıl olacak?
Yeni bir normalizasyon yaratmak ve öncelikler sıralamasını elden geçirmek mühim. “Yan baktın, sesinin tonuna gıcık kaptım, aslında bunu söylemek istedin, senin annen” ile başlayan replikler an itibarıyla anlam ve önemini kaybetmiştir.
Evlerimizin sınırları içinde ve bir arada yaşayacağız, gerçeklik bu. Hepimiz bu gerçekliği elden geçirip önce ahbaplık sonra yol arkadaşlığı yapacağız. Ötesine sonra bakılır.
Salgının dizayn ettiği yeni dünyanın bizlere başka hangi sürprizleri var?
Dünyada 800 Milyon aracın kontak kapattığı ifade ediliyor. Egzos gazı salınımının azalması, dünyanın ömrünün 5 yıl uzadığını ifade ediyor.
Suç oranlarında bariz azalma, sokakların caddelerin daha temiz olması da virüsün olumlu etkileri olarak göze çarpıyor.
Dünya, uyarıyor bizleri aslında, az tüket, daha az üre, ve daha çok paylaş.
Ne dersiniz mesajı algılayabilecek miyiz sizce?
