AŞK

04-08-2020

Bazı şeylerin hep aynı kalmasını istesek de aslında hiç de öyle kalmaz. Özellikle aşk böyle! 
Aşkın anlamı nedir veyahut var mıdır? Vah, vah! Aşka başlarken ne de güzel her şey. Tatlı sözler, acemice ve doğal davranışlar nasıl da insanca! İlkin tesadüf karşılaşmalar, heyecanlı diyaloglar, şıklıkla güzellik üzerine iltifatlar, hediyeler, ufaktan yakınlaşmalar, ruh yakınlıkları, dalıp dalıp gitmeler, hele de yeni umutlar, cennetsi hayaller, imrenilecek hayat…
Peki sonra? Güvensizlik, takipler, iletişimsizlik, büyük yeminlere rağmen yalan dolanlar, yalnız bırakmalar, kıskançlık, kendini beğenmiş şımarıklıklar, cehennemi acılar ve lirik hazların yerine trajedi… Umut var, kavuşmak yok. Aşkın diyalektiği mi bu? 
Aşkın doğasında var olan acı-tatlı melankoliden dolayı (kimileri bundan mutluluk duyar) aşktan uzak mı durmak gerekir? Aşık olamamak da acı verir şüphesiz. İşte aşkın cilvesi, aşık olmak ya da olamamak, aşka düşmek zaafını değiştirmez. Yalnız kalmamak uğruna aptalca bir şey yaşasak da aşkın peşinde koşarak parçalanıp dağılmayı tercih ederiz. Bu, bile bile ladestir!
Hepsi bu mu deriz bazen. İstediğimizi elde etmemize rağmen endişelerle, düşüncelerle sessiz ve dalgınız. Tuhaf kuruntular coşkun ve tutkun bir biçimde kimi vakit ruhumuza yansıdığı gibi kendini dayatır da. Rahatsızlıklar ve sıkıntılar biteviye olur artık. Sorular! Aşkın yüceliği bir yalan oluverir, hayal kırıklığı yaşatır. Aşk mı bu? Pişmanlık ve keşkeler dilimizden düşmez. Aşkta gerçek kadın ve gerçek erkek ayna karşısındadır sanki.
Nitekim, kazanılmış sevgili kaybedilmiş sevgili olur. İlişki sürecinde kaprisler, kuruntular, kavgalar, korkular, kıskançlıklar, kaçamaklar, hesaplaşmalar, numara yapmalar, yalanlar, aldatmalar vb. hır gür, tartışma, cinsel zevke dönüşen aşk; hepsi, her şey aşkı yok eder kuşkusuz! Giderek bütün insanların yaşadığı terkedilmeyi kabulleniriz.
 Tutkulu aşk yoktur. Aşırı bağlılık var. Bu aşk zayıflıktan başka bir şey değil. Aşk coşkusu insanı yıpratır sonuçta. Bağımlı aşkta hüzünle birlikte kendini küçük düşürme tehlikesi kaçınılmazdır. İstekli ve tutkulu aşık acılarla dolu düşünceler-duygular kazanır. Böylesi aşk da zavallıcadır. Çok seven kişi kazanma ile kaybetme arasında oyalanır, durur.  Kazanınca hazzın tadını alır, kaybedince nefretin… Aşk, paradoksun daniskasıdır. Doğrusu bu yola varan aşk bitmiştir! Ve bir gün sevmeyecekler, kalpleri paramparça olacak. Yazık! Delice, budalaca, saçma sapan şeyler yakamıza yapışır. Ne zaman akıllanacağız, güçlü olup kontrollü ele geçireceğiz?
En büyük aşklar da sönen hayaller ve anılarla zamanın kurbanı olurlar. Sorularına bir türlü karşılık almadığı günler nerede? Umutlu-mutlu olduğu günler hani? Kah sevgi, kah heyecan, kah hınç, kah kin dolan kimdi?  Sabun köpüğü sevinçler ve arzulara ne oldu? Ve böylece ilişkiler bıçakla kesilir gibi noktalanır.
Aşkın uzam ve zamanda bir bedenle nesneleşen imkansızlığını fark eden insan, eski aşkını sonsuza dek unutabilir ve dikkatini geleceğe yöneltir.

 

SİZİN DÜŞÜNCELERİNİZ?