Dünyanın en büyük belası, hepimizin en büyük korkusu olan korona virüs, dünyamızda, ülkemizde ve memleketimizde hızla yayılırken, vaka sayısı giderek artmakta.
Artıyor, artıyor ve biz de sanki buna alışıyoruz.
Alınan tedbirler yeterli mi bilmiyorum ama bu artışa engel olamıyoruz.
Korkularımıza yenik düşüyoruz.
Korkuyoruz.
Üzülüyoruz.
Endişeleniyoruz.
En büyük endişemiz de bu virüsün ikinci dalga olarak yeniden etkisinin artması.
Daha bu virüsün mutasyona uğrayıp uğramadığını bilmiyoruz.
Bir bilinmezlik içinde savaşıyoruz.
Herkes bir maske ve eldiven arayışında.
Bilinçli insanlar tedirginler ve kendilerini izole ediyorlar ama ya bilinçsiz ve umursamaz insanlar evde kalmaktan sıkılarak soluğu dışarda orada burada alıyorlar.
Hiçbir şey yokmuş gibi günlük hayatlarına devam ediyorlar.
Bu da herkes için büyük bir tehlike.
Yani umursamaz insanlar, sabırla evde kalan insanları da tehlikeye atıp, mücadeleyi baltalıyor.
Belki bu tehlike birkaç ay daha devam edecek.
Önümüzde dini bayramlarımız var.
O zamanı düşünemiyorum. Hiçbir şey yokmuş gibi bayramlaşacaklar.
Yani sosyal mesafe diye bir şey kalmayacak .
Evet biliyorum zor zamanlardan geçiyoruz.
Belki dünya ilk defa bu kadar büyük bir mola verdi.
Kaç milyar insan evlere tıkıldı.
Bunlar yetmezmiş gibi bazıları yokluk ve işsizlikle mücadele ediyor.
Ama dirayetli olmaliyız.
Sağlığımızı geri kazanmak için biraz daha dişimizi sıkmalıyız.
Sağlıcakla kalın, hoşçakalın
