Sevgili okurlarım; biraz hafızamı tazeleyip, geriye gidip ne günler geçirdiğimizi hatırlatmak için sizlere nostalji yazdım. Dün başladığım yazı dizininde bugünde aklımda kalanları siz değerli okuyucularıma aktarıyorum.
Batman’da o yıllarda 4 ilkokul 3 ortaokul vardı bir düz lise ve meslek lisesi vardı.
Cengiz Topel en bilinen ve en kalabalık ilkokuldu, ben de orada ilkokulu okudum. Mahalleye yakın sayılırdı ve mahalledeki bütün arkadaşlar da aynı okulda, çoğumuz aynı sınıftaydık. Siyah önlük, beyaz yaka ve saçlar sıfır, hepimiz birbirimize benziyorduk, paranın bizde bir değeri yoktu. Okulda çünkü hiç birimizde para yoktu. 25 kuruş bile ciddi bir paraydı. O tarihlerde okul kantini yoktu. Okul kapısında seyyar satıcılar vardı. Biz arkadaşlarımızla en çok ta ekmek arası nohut yerdik. Çünkü okulda acıkırdık. Sabah evden çıktık mı okula, okuldan sonrada sokaklarımızda oyunlar oynardık. Yani sabah evden çıktık mı, aksam eve girerdik. Tabi pestilimiz çıkardı eve girince. Ama mutluyduk.
İlk okuldan sonra Batman ortaokulunda okudum. Batman lisesi ile aynı bahçede bir bölümdü sadece.
İşte tam da o yıllarda ülkede yaşanan siyasi kiriz ve ardından askeri darbe, bizim çocukluğumuzu birden bitirdi ve başka bir boyuta taşıdı. Eve kapandık ve çocukluğumuz bitti. sokakların bile cıvıltısı bitti, kuşat bile sessizdi.
Bir sürü insan tutuklandı, ceza yedi, kimisi evine bir daha dönemedi.
Bütün evlerde matem havası yıllarca aldı başını yürüdü.
Yıllar geçtikten sonra ülkede yapılan seçimden sonra hayat normale dönmeye başladı. O yıllarda biz çocukların günleri tüp, ekmek şeker gibi kuyruklarda geçiyordu. Ailelerimiz her çocuğunu veya komşu çoklarını kuyruklara koyuyordu. Seçimlerden sonra karaborsa yavaş yavaş bitti ve beklemiyorduk.
O yıllarda her çocuk gibi bizlerde de futbol aşkı bir başka idi. Her mahallenin bir futbol takımı vardı. Hatta dönemin Batman Kaymakamı da Kaymakamlık kupası adı altında bir etminlik yapmıştı. Bizde o kupada mücadele ettik. Önemli hatıralarım var o turnuvada. Turnuva Sanat okulu bahçesinde yapılıyordu. Dönemin müdürünü de ayrıca tebrik ederim okulun bahçesini biz gençlere ardına kadar açtığı için.
Takımda oynamak için sadece yetenek yetmiyordu, güzel ahlak, saygılı olmak, sigara ve alkol kukanmanak ta gerekiyordu o yıllarda. ve bence bu bizim mahalle gençleri için en önemli karardı. Lise bitti, okuyan okulun yolunu tutu, okumayanlar askerliğin yolumu. Ben de askerliği seçtim, benim gibi mahallede yaşıtlarımla hep beraber gittik ve hep beraber geldik. Çok şükür vatan borcumuzu ödemiş olduk. Ama iş konusunda durum pekte iç acıcı değildi. Batman’da iş bulamayınca her genç gibi yolumuz gurbete düştü.
İstanbul’a gittim arkadaşlarımız ile ne de olsa taşı toprağı altındı İstanbul’un.
Ama maalesef değilmiş, elimizden tutan olmadığı için günü birlik işlerde çalıştık.
Gurbet benim için iki yıl gibi kısa sürdü ve Batman gözümde tüttüğü için yeniden yuvaya döndüm.
Batman memleketim benim.
Döndüğümde Batman eski tas eski hamam, ehliyetim oluşu benim Batmanda iş bulmamı kolaylaştırdı. Midyat garajı da çalışıyor, günlük taksi seferi yapıyordum.
Her şey güzel gitmeye başlamıştı.
90’lı yıllara geldiğimde Batman’da faili meçhul cinayetler baş göstermeye başladı.
İnsanlarımız huzursuz ve korkuyorlardı.
Neredeyse kardeş kardeşi öldürmeye başlamıştı.
Bilhassa bizim mahalleden çok kişi başka şehirlere göç etmeye başladı.
Yinede Batman güzeldi ve güzelleştirmek için çaba sarfediyorduk. Durumdan vazife çıkarıp, güzel yaşam için çabalıyordu.
Yaşamım boyunca her zaman dediğim gibi;
Batman memleketim benim.
Devamı yarın.
