BELKİ DE BİRAZ ŞİİR

24-10-2014

Nedensiz ıslanmaz hiçbir yastık gecenin kör bir saatinde.

Irmaklara yol açan bir yıkım vardır her zaman gönlümün en ücra köşesinde.

Titreyen nefes ve boğazımda düğümlenen hıçkırıklar…

Güneş demir alırken gün limanından, gece üstüme üstüme yürür

Ucu kırık kalemim ve sinirden buruşturduğum kâğıt müttefik olup savaş ilan ederler içimdeki yangına

Ardı ardına sıralanır nedenler, keşkeler, iç geçirmeler…

Ne zoruma gidiyor biliyor musun?

Şu yedi milyar nefes sahibi insandan sadece senin yokluğun omzuma yük olması yok mu?

Ah ah!

Gün yerini geceye bırakırken bir dahaki gün doğumuna kadar uzaklaşır

Bahar bir dahaki bahara dek uzaklaşır

Giden gittiği ile kalmaz geri döner

Bu ne bitmek bilmez bir yolmuş

Sadece gidişini hatırlıyorum, hani ardına dahi bakmadan gidişin

Gittiğin yer çok mu uzak, dönüşünü bekleyen gözlerim git gide tahammülsüzleşiyor.

 Hayatın benimle oynadığı oyunlara eyvallah da

Bari sen, bari sen mızıkçılık yapma.

Ömrümde oynadığım en uzun körebe oyunu bu

Bakmadığım, aramadığım yer kalmadı nerdesin nerdee

Tamam sobelenmeye de razıyım yeter ki çık gel bir yerden

Aşkın savaşına yenik düştüğümü kabul ediyorum ve teslim oluyorum

Galip olan sen mağlup olan ben

Bir anlaşma yapalım o zaman

Senden tek isteğim kırılan yüreğimi toparla

Geriye kalan enkazları da ben

Evet aşkın savaşına yenik düştüğümü kabul ediyorum ve teslim oluyorum.

SİZİN DÜŞÜNCELERİNİZ?