Sevgilim, Ben diğer şairlere benzemem. Saf saf hiçbir safa dizilmem.
Kalemim kırılmış.
Elimde taşla gezen bir isyan ateşiyim gözlerde.
Ben basit bir hırsız da değilim, bilinmeyen bir töre cinayetindeki saf Kader de değilim.
Safa gelirim, safa yatmam...
Bir elimde çiçekle gezerim, bir bakarsın çiçek dönüşmüş taşa eylem safına geçerim.
Bir bakarsın bir eylemcinin günlüğündeki duygusal bir mısra olurum.
Acılar onurumdur der oturup acılarımın taze tükürüğünde boğulurum.
Sonra bir bakarsın acılarıma kahkahalar atarım.
Bütün acıların onuruna dokunur.
Adına heykeller dikilir acılarımın tüm şehrin ören yerlerinde Saddamın kalbine…
Dağları da ben yarattım.
Dünya da benim eksenimde döner. İnanmazsan bak gör, nasıl güneş şimdi söner; bin at doğar, bir aydan ve yüzyılları doğururum o hiç gördüğün bir saniyeden, bir dakikadan.
Benim kalemimdir seni yaratan, seni var eden.
Kalemimdir gülüşlerine gülüş katan, gözlerinden hüznü silen.
Seni sen yapan benim.
Benim yüreğine ekmeği tuz eyleyip katık da yapan, acıyı bal eyleyip dudaklarına konduran da.
Ben olmazsam sen bir hiçsin.
Seni sevdim (virgül) ve bak şimdi her şey bitti (nokta).Bak her şeyi var eden de benim yok eden de. Ben Egoistan'dan gelir Egoistan'a gider bir yolcuyum.
Her hatanın, her suçun, her günahın baş müsebbibi benim lakin özür dilemek yoktur kitabımda.
En büyük Muradım inattır.
İnatçı bir keçiyim acıları emziren.
Her şeyin sebebi benim, acıların da hüzünlerin de.
Ben ölürüm ama yıkılmam.
Yıkıldım ama ayaktayım.
Ben kimseye boyun eğmeyen, bir defadan ne çıkar, herkes yapıyor sen de yap diyen bir şeytanım.
Ben en büyüğüm en güçlüyüm.
Ben bir çelişkiyim.
Ben zaten bir çelişkidir şerefsiz dünyayla kol kola dönen.
Değişen ne biliyor musun artık utanmıyorum hiçbir çelişkimden, hiçbir ahlaksızlığımdan çünkü her şeyi ben kirlettim.
Ben amansız bir çelişkiyim nerden bakarsan sensizlikten bütün renklere tutarsız olan.
Ben bir bulmacayım sen olmadan ne sağdan sola ne de soldan sağa çözülemeyen.
Gördün mü Aynalardaki paramparça düşlerimi.
Düştüm ya on güneş doğdu acılarıma, acılarıma sen kattı.
Yaşayan bir ölüyüm Tolstoy'da.
Her gün ölüme secde dururum.
Adem tanımam, bilmem, her Adem'e dönerim sırtımı.
Bir seni bilirim senin türkünü ezberlerim.
Bitmemiş türküm elveda diyor cesedimi yıkayan imam.
Cesedim asılı kaldı geçmişte.
Ben bir ölüyüm sende yaşayan.
Bu şehirde bütün canlar ölü, ölü canlar.
Bir akşam hüznünde demlenirken yine sende Gogol’da bulurum can.
Uzun bir rüyadan ibarettir hayatım/acılarım.
Ölünce bitecek rüyam, biliyorum.
Ama Ölmek istemem ki.
Unutmak için seni, şimdi uyumam gerekir bilirim ama uyumam ki uyuyamam ki sabah ezanını duymam gerekir, imana gelmem gerekir.
