Bir bayram düşlüyorum çocukluğumun bayramları gibi saf ve temiz.
Heyecanla günleri saya saya eriştiğim o güzel anları.
Babamın yolunu gözlerken uykuda kaldığımı ve gecenin bir yarısı kalkarken yanı başımda bulunan bayramlık kıyafetlerimi ve bir çift ayakkabıyı gördüğümdeki o heyecanı…
Saatlerin sanki durduğunu ve ne zaman sabah olacakta bunları giyip sokağa şeker toplamaya çıkacağım dediğim o çocuksu telaşı.
Anne, baba, ağabey, abla ve büyüklerin ellerini öpmek için girdiğimiz koşuşturmayı ve sonucunda elde ettiğimiz paraları.
Akşama kadar annemin “şeker yeme yeter” demesine rağmen gizli gizli şeker yiyip sabahlara kadar karın ağrısı çektiğim o geceleri.
Ben çocukluğumun saf ve temiz bayramlarını düşlüyorum, birlikte huzur içinde yaşadığımız. Günlerin hatta haftaların yetmediği misafirlerin annemleri ne kadar yorduğu günleri düşlüyorum.
Hiç yorulmadan aksine misafir ağırlamanın mutluluğunu gözlerinde okuduğum o günleri.
İki üç kanallı televizyonlarda bayram coşkusunu ve eğlencelerini düşlüyorum ve özlüyorum.
Şimdilerde ise bir bayram hayal ediyorum; barış ve kardeşliğin ön planda olduğu, silahların bombaların sustuğu, minik yüreklerin cansız bedenlerinin kıyıya vurmadığı, çocukların yetim kalmadığı, annelerin evlat acısı yüzünden gözyaşı dökmediği, ülkelerinden savaş yüzünden kaçmışken bebeklerin, çocukların, genç ve yaşlıların, insanların gözü önünde ölüme terk edilmediği ve vurdumduymaz davranmadığı, kutsal değerlere saldırıların olmadığı, televizyonda korkarak haber izlenmediği, siyasi çıkar ve rantlar yüzünden insanlar üzerinde planların yapılmadığı bir bayram hayal ediyorum.
Ve bu bayram; tüm insanlık adına ve özelikle ülkem adına yeni bir başlangıç, barışın ön planda ve Kardeşliğimizin sarsılmaz bir bütün olduğunu idrak edeceğimiz güzel yarınlara vesile olsun. Hep birlikte yeniden heyecanla yaşayacağımız nice bayramlara...
