Öncellikle 16 Nisan Günü doğum günüm sebebiyle arayan, sorayan herkese kalben teşekkürler ediyorum.
Sonrasında var olmanın şerefine layık gördüğü için Rabbime hamd ediyorum.
Varlık vesilem anneciğime ve babacığıma şükranlarımı sunuyorum.
Her doğum günüme tüm sızılarımdan arınmış ve heyecanla girerdim.
Ta ki …
17 Nisan 2016 günü yağmurlu bir Bursa sabahı, Nazlıcan kardeşimin vefat haberini alana kadar.
Yeni yaş alalı henüz bir gün olmuştu.
Henüz bir gün ve Nazlıcan’ımın hayattan ve her şeyden ani bir kazayla koparılmasını işitiyordum. Şimdi her doğum günüm bir sızı eşliğinde…
Sızımı biliyorum.
Nazlıcan.
Dağlarda açan çiçeğim…
Gözlerimi kapattığımda beliren o güleç, tevazulu çehren. 15’li yaşlarımın aklı başında, hoyratlığını cömert yüreğiyle harmanlamış güzel kızı.
Ucuz zevklere dönüp bakmamış…19’unda adanmış.
Yurttaki kız çocuklarına belletmenlik, ablalık hatta annelik yapmış.
Ona bakınca gördüğüm ileri gelen bir ailenin kızı olduğu gerçeğinden çok dava, dert ve tevazu üçlüsüydü.
Ona bakınca gördüğüm kanat çırpan bembeyaz bir güvercindi.
Sonra uçtu.
Hassas kalbi ve dimdik duruşuyla bizi yaslara boğdu.
Bir bayram günü anneciğini ziyarete gittik.
Nazlıcan’ın odası kapalıydı.
Ve o mübarek kadın acısı eşliğinde Nazlıcan için ördüğü patiklerden hediye etti.
Bu hayatta birçok acıya tanıklık ettim.
En ağırı buydu.
En sahi olanı.
En yeri doldurulamayanı.
Evlat acısı.
Dost acısı.
Nazlıcan’ım bu bir sitem değildir asla.
Seni unutmadım.
Batman İmam lisemizin ön bahçesinde ılık yeller eşlinde tomurcuklanan güller arasında yaptığımız doyurucu ve eğlenceli sohbetlerimizi…
Diyemedim.
Sen o güllerden de güzeldin.
Sohbetlerimizin yeri dolmadı.
Dolmuyor.
Dolmaz.
Biliyorum sen uzaklara ve İstabul’a âşıktın.
Ama bu kadarı da fazla güzel kız.
Bu çok fazla.
Oysa bugün ben hala 15’li yaşlarımda seninle o bahçede vatanımızı kurtarıyorum.
Oysa bugün bu yazıyı gözyaşları eşliğinde yazmıyorum gülüşünü izliyorum.
Dostlukta esas olan vefadır ya hani.
Vefamızdasın.
Tüm güzel dualarımız niyazlarımız senin için. Yaşamın boyunca derdine düştüğün her şeyin ecrini al ki inşallah alacaksın.
Ferahlattığın onlarca yürek gibi ruhun ferahlasın.
Nur dolsun kalbin. Çiçekler konsun yollarına.
Bu bir veda değil asla.
O güne kadar…
Aklımızdasın.
Seni çok seviyoruz…
