Düşünceye itaat, teşvik, olmaz. Düşünce alaşağı akan bir nehir gibi kişiyi peşinden sürüklerse, durulacak yer kişi açısından pek doğru olmaz. Düşünce bir zihin işidir. Zihin özgür bireylerin, objektif bakış açısı ile yaşam alanı bulduğu vakit olumlu sonuçlar doğurur. Olumlu sonuç için düşünce üzerinde mutlaka bir otorite ve direksiyon hakimiyetinde tereddütsüz bir kararlılık gerekir.
Aksi takdirde ne düşündüğünüze başkaları karar verir.
Başkalarının istediklerini düşünürsünüz.
Başkalarının istediği yönde düşünen sizler, koşturulan at misali yönlendirilirsiniz.
Atın vardığı yer bitiştir, ortada ki amacın atı ilgilendiren hiçbir tarafı yoktur.
Peki, neden koşar bu at?
Cevap çok basit; zihin yok, başkası istediği için yapar, kamçı ile hızlanır, dur denilince durur.
Sonuç; yem, yem, yem…
Ne zaman kadar devam eder bu yem; at yarış kazanmaya devam edinceye kadar.
At sürekli yarış kaybetmeye devam ederse, ne olur?
At; Aç kalır, zayıflar, dışlanır, değil koşacak yürüyecek hali kalmadan ölür.
Peki, bunların hepsi neden olur.
Cevap yine basit; at düşünemez.
Neden?
Çünkü hayvan.
Peki, insan; Aklı, yüreği, iradesi, hisleri ve daha bir sürü duyumsadığı özellikleri var.
Neden doğru düşünemez?
Çünkü;
Taraf tutar.
Kendi menfaati yönünde yaşar.
Yaratılışını doğru algılayamaz.
Düşmanımın düşmanı der, kendisinden gayrısına yoğunlaşır, kırmızıçizgilerim var der, daha bir sürü şey.
Sonuç:
Dönemsel mutluluklar…
Şahsi menfi kazançlar…
Dünyevi mutluluklar…
Hazin son:
Etme bulma dünyası, edersen bulursun demişler. O halde bende tekrar edeyim. Vallahi bulursun billahi bulursun. Hak hiç mağlup kılar mı haklıyı haksıza, sen doğrudan cayma yeter ki; imtihan kardeşim be dünya, yemin olsun ki eden bulacak ettiğinin mislini.
