Mahkemedeyim bağdaş kurmuşum adaletin ta ortasına.
Terazinin yüreğinden tutmuşum, çekirgelerin şarkısını tükürmüşüm, yarılıyorum orta yerimden, yargılıyorum tüm özürlerimi İdamda sallarken özümü...
...
70 yıl sonra suçsuzluğu ispatlanacak ve pişkince affedilecek bir idam mahkumunun son isteğindeki türkünün son sözleriyim.
Bitmek için sıramı bekleyen bir ceketim, eskimek için...
Parkamı, kazağımı eldiveni mi sokaklara atmışım. Ciğerimi söküp çakallara yedirmişim, Kediler üşümesin, kuşlar ağlamasın diye.
Ben bir yolcuyum, konaklayacak her yerim yetim, başımı okşayanım yok.
Gelmişim yok.
Geçmişim yok.
Kimliğim yok.
Adım bilinmez.
Sanım duyulmaz.
Bir kahve köşesindeki izmaritim, sonsuzluğa yolculaşmak için.
Kimim kimsem yok.
Yüreğimin dört bir köşesi yalan, sağım solum yılan.
Çoktan seçmeli hayatımda hiç doğrum yok. Kaldırımlar süt emzirenim, yalnız ağaçlar dostum.
Bütün insanlar ihanetim, aynalar düşmanım sevdalar küskünüm.
Sırrım çok, meskenim yok.
Bekliyorum seni ölümü bekler gibi...
Bekleyenim yok, ağzı gevşeğim çok. Gelenim yok, sırtımdan bıçaklayanım çok. Dertlerim çok, dermanım yok.
Yaralarım ölümsüz, kapanmak bilmez hep kanar; kapatanım yok.
Dünyam çilehane, her köşem mezbahana.
Gözlerim dipsiz bir kuyu.
Ellerim zifiri karanlık, tutanım yok. Sözlerim cehennemden cennete dişikırık bir köprü, anlayanım yok...
Nasihat verenim yok, kıt akıllı akıl buyuranım çok.
Gecelerim rakı, gündüzlerim şarap.
Sevabım yok, günahım çok; günah çıkaranım yok.
İçenim yok, sigaram çok; tutanım yok...
Yalan dolan her şey; yalanım yok, yılanım çok...
Yani kısacası anlayacağın henüz 14 yaşında bir idam mahkûmuyum.
Beyinsiz beynimde gezen bir tramvaydaki dört duvar arasında idamımı bekliyorum.
Ama idama nasıl gideceğimi de bilmiyorum ki çünkü gözlerim ama...
Boynumu vuracaksa da sen vur, boynumu yüreğimden.
İdam edeceksen de sen urganı geçir kalbime.
Boynum da senin kalbim de senin ama gözlerime bakmadan ve ağlamadan vur.
Ağlarsan dayanamam sana kıyarım kendime.
Gözlerime bakarsan, ölemem yine aldanırım sana...
