Modern cahiliye çağında yaşıyoruz.
Bu çağ insanı yalnızlaştırmaktadır.
Teknolojik gelişmeler insanları kendilerine yeter hale getirmektedir.
Bu imkan fedakarlığa dayalı ilişkilerin zayıflamasında etkin olmuştur.
Bir çok alandaki hizmetler bu gün profesyonellerce icra edilmektedir.
Bunun sonucu, günlük hayatta insanların yardımlaşması, bir birine muhtaç olmamaları yönündeki çaba hızla gerçekleşmektedir.
Bu durumda belli bir değer karşılığında hizmet alan ve hizmet veren ilişki düzeni kurulmuştur.
Toplumdaki insani ilişkiler ortadan kalkmakta, toplumu oluşturan dinamikler, örf ve adetler yok olmaktadır.
Keza ibadetlerin bile sosyal ilişkilere getirdiği derinlik büyük ölçüde ortadan kalkmış.
Dini vazifeler yüzeysel görüntüyle, şekilsel sorumlulukların ifade edildiği ritüellere dönüşmüştür.
Artık dini bayramlar; birçok ailenin için, paylaşmanın, kaynaşmanın, tanışmanın, coşkunun, belki dertleşmenin yaşandığı, büyük aileyi oluşturan tatlı bir telaşın, meşakkatin zevkinin tadıldığı, birçok akrabanın bir araya geldiği, müstesna günler olmaktan çıkmıştır.
Tatil halini alarak, insanlardan kaçış için fırsata dönüşmüştür.
Kurban ruhundan uzaklaşmış, sadece et ihtiyacını karşılamaya yönelik zihniyet halini almış.
Camilerde namaz kılmanın yerini, evde tek başına kılma almış.
Yardımlaşma, dayanışma dernek ve kurumlara havale edilmiştir.
Kur’an-ı kerimin; günlük hayatta ihtiyaç sahibine karşılıksız borç vermeyi, ALLAH’A(c.c) borç vermek olarak ifade ettiği(Bakara suresi;245 ayet.-Maide suresi;12.ayet-Hadid suresi;11-18.ayetler) Müslüman’ın gündeminden çıkmıştır.
Neticede; Devlet/vatandaş, karı/koca, Ana/baba, Satıcı/müşteri, İşçi/işveren, ilişkilerinde hep lütufkarlığa, rahmete dayalı, vazife merkezli anlayış ve bunun doğurduğu sevgi ve muhabbetten uzaklaşılmıştır.
Ben benim, benden başkası neyime lazım haline dönüşmüştür.
Dostlar; teknolojinin tuzağına düşmeyelim.
Teknolojiden de el çekmeyelim.
Yerine ve zamanına göre teknolojiyi kullanmayı çocuklarımıza, neslimize öğretelim.
İhtiyaç duyduğumuz kadar teknolojiden yararlanalım.
Teknolojinin kulu kölesi olmayalım.
Burada söz konusu olan teknolojik imkanların kullanılmasının eleştirilmesi değil. Teknolojinin doğurduğu boşlukların, bizim inanç ve anlayışımıza göre doldurulması yönündeki çabaların aksamamasıdır.
Unutmayalım bizim insanımız hala birbirine muhtaçtır.
Geleceğimizi, neslimizi; dünyanın tek gerçek ve doğru kitabı, Allah’ın (c.c) mesajı Kur’an-nı Kerim’le inşa etme çabasında olursak, gerçek bayramlara kavuşuruz. İnşallah. Bu duygu ve düşünceyle, bayramınız mübarek olsun. Selam ve dua ile.
