Gönüller kurudu, ağaçlar yaprak açsa ne olacak.
Gönüllere giden yollar tıkandı, şehirlerin içine asfaltlar döşense ne olacak.
Kirlendi ruhlar, sokaklar evlerin içinden daha temiz olsa ne olacak.
İnsandan öte midir âlem? İnsan âlem için değil, âlem insan için var edildi bilmez misin?
Ne sorgularsın başkasının dinini, ırkını, sesini, sedasını, memleketini…
İnsanın tabi olacaklarına karar verip, onu bir var eden var, bilmez misin?
Kim neyi isterse onu düşünür, Allah bile var ettiğini hür kıldı. Sen haddini bilmez misin?
İstersen şah ol Şam’a istersen de vezir, sana topraktan bir mezar düşer bilmez misin?
Şimdi ben herkesin bildiklerini yazarım bilirim. Peki, madem herkes bilir bunları, o halde neden insanlık ölmeye devam eder.
İbadet ederiz durmadan, iyiliği konuşur, hakkı savunduğumuzu iddia ederiz.
Yaptığımız ibadetler bizi önce insanlığa yaklaştırmalı ki; Allah’a yaklaşmanın yolunu bulalım.
Ne güzel diyor Yunus:
Bir kez gönül yıktın ise
Bu kıldığın namaz değil,
Yetmiş iki millet dahi
Elin yüzün yumaz değil.
Bir gönülü yaptın ise
Er eteğin tuttun ise
Bir kez hayır ettin ise
Binde bir ise az değil.
Yol odur ki doğru vara,
Göz odur ki Hak'kı göre,
Er odur alçakta dura,
Yüceden bakan göz değil.
…
İnsanlığı anlamak, insanlığı sevmek, insanlığa değer verip insanlığın huzuru için düşler ve düşünceler geliştirebilmek, öyle sıradan mevzular değil. Kendinden geçmesini bileceksin, ah diyenin acısını hissedeceksin, ölmesin diye insan gerekirse öleceksin. Fakat bizde, menfaatlerimiz her şeyin ötesidir.
Kendi varlığımızdan ötesinin yaşadıkları, başka bir âlemden sesler gibi bize yabancı, Kaf Dağı kadar uzak gelir.
Nihayetinde uzak bakınca uzak görürsün. Bir nevi her insan kendisinin aynasıdır.
Her baktığında kendisini görür. O yüzden her kötü gördüğünüzde kendinizde kusur arayın. Kendi kusurunuzu bulursanız, bir ihtimal karşıda duranın da düzeldiğini göreceksiniz.
Unutmayın; iyilik iyidir. İnsan iyi olmakta kararlı olduğu sürece, yaratılış amacına uygun hayat sürer.
Sevgilerimle.
