PieterBruegel’in Karda Avdan Dönenler ya da Karda Avcılar tablosundan söz etmek istiyorum.
Resmin ön planında avdan dönen avcılar ve avcı köpekleri göze çarpıyor. Boşa giden bir ava benziyor. Sadece bir avcının sırtında bir tavşan (kimileri tilki diyor) var. Avcılar da köpekler de yorgun ve bezmiş durumda görülüyor.
Avcıların olduğu yükseklikte ağaçlar sıralıdır. Sıra sıra ağaçla rperspektifin mükemmel bir örneğini temsil ediyor. Ayrıca burada karın içinden fırlamış otsu bir çalılık apaçık seçilmektedir. Avcılar ve köpekler ağaçların altında. Avcılarla köpeklerin ayak izleri diz boyu karda belirgindir, ayakları kara batmış gibi; öyle ki yürürlerken kardaçıkardığı gıcırtıları neredeyse duyduğumuzu sanırız. Böylesi canlı figürler gözlerimizin önündedir. Ağaçların çıplak dallarına tek tük kuşlar konmuş. Resimde uçan kuşlar da fark ediliyor. Bu kuşlar da kar seven kargalara benziyor.
Aşağıda ise (resmin merkezinde) buz tutmuş bir gölet var. Gölette insanlar – çocuk, genç, yaşlı, kadın, erkek olup olmadıkları belirsiz – çeşitli oyunlar oynuyor. Kayanlar, top oynayanlar gibi… Göğün rengi mint yeşili ya da su yeşili ya da cevizin dış kabuğuna benziyor. Bu yüzden gölet de aynı renkte.
Resmin bir başka fonunda-yerinde kemere benzer küçük bir köprüde çalı-çırpı taşıyan birisi gözüküyor. Köprünün aşağısında bir kızakta kayanlar gösterilmiş.
En ileride, arka fonda tepeler, dağlar yerini almış. Bütün manzara kar altında. Kar yağmıyor ama belli ki çok yağmış. Köy evlerinin çatılarındaki ve yerdeki kardan bunu anlayabiliriz.
Evet, avcılar avdan elleri boş dönmüş. Köpeklerleavcılar bitkin olsalar bile bir an önce evlerine varma telaşındalar. Aşağıda ise, köy meydanında eğlence, neşe, oyun oynamak var.
Resmin geneline neşe ve hüzün hakim. Şu da var, günlük hayatın zorunlu işleri de devam ediyor. Odun taşıyanlar, soba yakanlar, avdan dönenler…
Kim bilir evinde yalnız olup dışarı çıkamayanlar, pencerelerden yalnızlık içinde kalabalıklara ve oyunlara karışma özlemiyle bakanlar, karın tadını almak isteyenler de vardır.
Evet, bu resimde bir karlı havada görebileceğimiz güzel şeyler ve çetin işler resmedilmiş. Bir köyde bir kış gününün bir anı bize neler neler anımsatıyor!
Evet, ben de kar görünce, dışarıda kar yağarken; tıpkı çocuklar gibi, çocukluğunu yaşayanlar gibi karla haşır neşir olmak isterim. Kartopu oynamak, kardanadam yapmak, karda kaymak, karın üstüne atlayıp uzanmak, kara pekmez döküp yemek, kar hazzı almak istiyorum. İşte bu resim de bana bu hazları doyasıya hissettiriyor.
