Karneler alındı.
Koskoca bir eğitim yılının sonuna geldik.
Çocuklarda bir karne sevinci, velilerde ise merak...
Bazılarımız sevinçli, bazılarımız üzgün, bazılarımız mutlu...
İçimizde bir duygu cümbüşü sormayın gitsin...
Bir gece önceden heyecandan gözleri uyku tutmayan çocuklar da var,
Korkudan stres yapan çocuklar da...
Herkes bir umutla karnesini aldı.
Bazıları bu karne eve nasıl gidecek diye kara kara düşünürken, bazıları karne hediyem ne olacak diye düşünüyor...
Burada iş size düşüyor veliler...
Evladınızın karnesindeki notlar belki sizin içinizi açmayabilir, beklediğiniz gibi olmayabilir, hayal kırıklığına uğrayabilirsiniz...
Ne olur evladınıza tepkiniz sert olmasın.
Ne de olsa Dünyanın sonu değil dimi?
Biliyorum çocuğunuzun geleceğini düşünüyorsunuz.
''Biz onun için çalışıp çabalıyoruz ama o bir derslerini çalışamadı, şu notları bir düzeltemedi diye'' düşünebilirsiniz.
Tamam, kabul, bu sınavlar notların iyi olmasına mahkûm ediyor bizi.
Bazen çocuğunuz da sizin gibi modunda, zinde ve istekte olmayabiliyor.
Sınav baskısı, öğretmen korkusu, veli baskısı da evladınızı etkiliyor olabilir.
Ama unutmayın ki…
Bu notlar evladınızın kişiliğine, karakterine, vicdanına, hayata bakışına, insani değerlerine ve hayal gücüne verilmedi.
Hem evladınız sizin aynanız, onda olan bir eksiklik sizde de var demektir.
Siz de kendi öğrencilik yıllarınızı unutmayın.
Siz de dört dörtlük karneler almadınız.
Bu notlar, bu yıl olmasa da bir daha ki yıl düzelir.
Ama sizin evladınızla aranızdaki ilişkiniz, aranızdaki bağlarınız bir etkilenirse bir daha eskisi gibi olmayabilir.
Onun için evladınızı kırmayın, üzmeyin.
Kıymayın...
Bu notlar gelip geçici ama sizin ilişkiniz, bağlarınız bir ömür boyu kalıcı.
Karneler kırıklarla dolu olsa da tepkinizi çok sert olmasın.
Sadece onu sevin, sevdiğinizi de belli edin.
Hem sevgi her şeyin ilacı.
Başarısızlığın bile
Sevgilerle...
