Geçen sene ve ondan önceki sene Türkiye ve dünya gündeminin başında Koronavirüs salgını vardı.
Salgın İnsandan insana yayılıyordu.
Öyle ki insanlar birbirlerinden kaçar oldu.
Salgın bahanesiyle akraba ve komşulara da yabancılaştık.
Kaçtık.
Neyse dönelim salgına.
Sosyal mesafe ve maskeyle tanıştık.
Tabi bir de hijyen vardı.
Ellerimizi, elbiselerimizi ve evlerimizi dezenfektanlara boğduk.
Hepimiz adeta temizlik manyağına döndük.
On yılda harcayacağımız temizlik malzemesini bir yılda tükettik.
Ve tabi kolonyayı da unutmamak gerekiyor.
Herkesin cebinde arabasında çantasında kolonyalar.
Koronavirüs salgını gündemden düştü.
Bakın bitti demiyorum ana artık dünya ekonomisi yasakları kaldıramadığından Koronavirüs artık yok.
Yok mu var tabi ama gündem değil.
İşte bu da müthiş rahatlık verdi.
Şimdi herkes sardı.
Yani artık umursamıyor.
Çok ölümcül değil deyip rahatlığa alıştık.
Eyvallah da kardeşim orta da koca bir sorun var.
Koronavirüs salgını bitse bile temizlikten vazgeçemeyiz ya...
Resmen temizliği bıraktık.
Artık kimse hijyene dikkat etmiyor.
Sosyal mesafe hak getire.
İyi de kardeşim temizlik başka salgın başka.
Sokakta sümkürmek ayıptır ve utanç vesikasıdır.
Ya da yere tükürmek çağ dışılıktır.
Mağara adamı bile böylesi iğrenç bir davranışta bulunmaz.
Parkta yediğin içtiğin senin olsun ama çöpün neden bizim oluyor ki!
Allah aşkına çöpünüzü çöp kutularına bırakın.
Bakın temizlik imandandır diye muhteşem bir sözümüz var.
Yapmayın temizlik için, temiz olmak için bizim Koronavirüs salgınına ihtiyacımız yok.
Sanki salgın varmışçasına temizliğe dikkat edelim.
Çocuklarımıza temizliği anlatalım.
Temiz bir çevre ve toplum elimizde.
