Evet, muhtaçlar bi annenin gülüşündeki şefkate, gözlerindeki merhamete, sevgiye muhtaçlar.
Dizine yatıp, o annenin güzel elleriyle saçlarının okşanmasına muhtaçlar.
Bir babanın korumasına, 'Aslan evladım' demesine, ellerini omuzlarında hissetmeye, baba elinden harçlık almaya, babayla hayat mücadelesine göğüs germeye muhtaçlar.
Kardeş sıcaklığına, bağlılığına muhtaçlar.
Bir abi abla ağzından 'Canım kardeşim' sözünü duymaya muhtaçlar kısacası ne kadar devlet koruması altında, iyi şartlarda, iyi bir bakımla büyüseler de, o çocukların aile sevgisini, sıcaklığını hissetmeye ihtiyaçları var.
Bir anne kekinin kokusunu duymaya hasretler.
Bizim yaşayıp da, onların yaşayamadığı, hasret oldukları o kadar şey var ki!
Ben belki bir kaç tanesini söyledim.
Sen de onların yerinde olabilirdin ben de.
Bizim onlara göre daha şanslı olmamız, onları unutmamız anlamına gelmiyor.
Aksine daha çok onlara manevi ya da maddi olarak destek vermemiz gerekir.
Hayatın rutinine kapılıp unutuyoruz birçok şeyi unuttuğumuz gibi.
Hangimiz Çocuk Esirgeme Yurduna gidip bir arkadaş edindik.
Ona bir aile, bir kardeş sıcaklığını hissettirdik.
Hiçbirimiz, değil mi?
Peki, hangi hayırsever, bir yardımda bulundu?
Peki, şu çok konuştuğumuz Batman Lobisi, halk ağzıyla Batman’ın ileri gelenleri bu konuda bir şey yaptı mı?
Diz duydunuz mu bilmem ama ben duymadım.
Hepimiz hatalıyız.
Onların yanında olup, hayatlarında küçük dokunuşlar yapamadığımız için, yan yana olup bir şeyler paylaşamadığımız için, ailemizin sevgisine onları da ortak edemediğimiz için hatalıyız. Bu böyle devam etmesin.
Büyük küçük fark etmez, yazımı okuyan kim varsa ailesini alsın o çocukları ziyaret etsin, merak etmeyin bende edeceğim.
Giderken vanilya kokan sıcacık anne keklerinden de götürelim, anne kokan…
Annemizi de alalım, her gün karşılıksız bize verdiği sevgiyi, oradaki çocuklara da versin.
Hiç kıskanmayalım aksine daha çok mutlu olalım.
Bırakalım babamız bugün bizim değil o çocukların omzuna boynuna kollarını dolasın.
Abimiz ablamız bugün bize değil onlara ''Canım kardeşim" desin.
Oynayalım, gülelim sanki hiç gün bitmeyecekmiş gibi.
Sonra da büyük bir ders çıkarıp, Rabbimizin bize verdiği aileye, hayatın bize sunduğu güzelliklere, şansımıza şükredelim.
Ama sadece bir kez olmasın bu ziyaretimiz.
Her zaman tekrarlayalım. Kim bilir belki bir kaçımız onların koruyucu ailesi olur.
Ne de güzel olur ama
Sevgilerimle..
