Sevgili Sonsöz Gazetesi okurları;
Anneler, babalar genellikle çocuklarının geleceğini düşünürken, çocuklarını iyi bir üniversitede okumasını istemektedir.
Günümüzde de artık her şehirde nerdeyse üniversite var ve bu üniversitelerde bir sürü bölüm ve binlerce öğrenci var.
Üniversite sınavına girdiniz mi mutlaka bir üniversiteye yerleşirsiniz.
Eskiden bu mümkün değildi.
Üniversite az, bölümler belliydi
Doktor, mimar, mühendis, öğretmen olurdunuz.
Bir öğrenci bu üniversiteleri kazandı mı, babalara büyük bir gurur olurdu.
Üniversiteyi kazanamayan ise babaları tarafından esnaf ve sanatkârların yanına çırak olarak verilirdi.
Tabi üniversitede okumak ve okutmak eskiden gurur kaynağı idi.
Babalar çocukları ile gururlanır, hele hele bir de yabancı dil öğrenirse ailenin tam bir gurur abidesi olurdu.
Tabi bunlar eskilerde kaldı.
Şimdilerde üniversite okumanın hiçbir ayrıcalığı kalmadı.
Kim işe girebiliyor ise veya ticarette başarılı olabiliryor ise o ailenin gurur kaynağı oluyor.
Neden derseniz, bugün kahve ve cafelere gidin veya bir esnafın yanında çalışanlara bakın, hepsi üniversite mezunudur veya halen okuyordur.
Hatta bazı üniversite mezunları dahi artık seyyar satıcılık yapmaktadır.
Çünkü okuyup, üniversiteyi bitirmek hatta KPSS’den iyi puan almak ve atanmayı beklemek de yetmiyor.
Çünkü iyi puan alan veya okulu birincilikle bitirenler dahi bu aralar mülakkatta eleniyor ve iş umutları hayal oluyor.
Artık üniversiteli olmak yetmiyor, mülakatlı olmak de gerekiyor.
Benim tanıdığı çok üniversite mezunu var ve hatta okulu iyi derecede bitirmiş kişiler var.
Maalesef her girdikleri sınavıda başaralı bir şekilde veriyor ama mülakatta maalesef eleniyor ve tezgahtarlık, garsonluk veya tekstil işçiliği yapıyor.
Onun için üniversiteli olmak artık yetmiyor, mülakatlı olmak gerekir.
Kısadan hisse buna derim.
