Normalleşme tamam da, biz ne kadar normal kaldık acaba, sorusuyla başlamak istiyorum siz değerli okuyucularıma.
1 Haziran itibariyle ve bilindiği üzere kademeli normalleşmeye başladık. Fakat bu bir buçuk yılı aşkın bir sürede bizim davranış şekilleri bizi bir hayli değişti.
Mesela tokalaşmayı kucaklaşmayı bir kenara bıraktık.
Artık ya uzaktan selamlaşıyoruz ya da yumruk atıyoruz.
Maske öyle alıştık ki artık yüzümüzdeki maske olmayınca bir eksiklik hissediyoruz.
Kahveler kapanınca okey oynamayı unuttuk; acaba Okey kaç taşla oynuyorduk onu bile unuttuk.
Komşu ziyaretini bir kenara bırakmıştık; misafir kabul etmiyorduk; şimdi hangi yüzle misafir olacağız ya da komşumuzun kapısını çalacağız; komşuya gitsek bile acaba ne konuşacağız ya da ne yiyip ne içeceğiz; bir de biliyorsunuz bayanların günü vardı onlar bile bu süreçte ara verdi.
Şimdi tekrar toparlanıp bir altın takvimi yapmak zorunda kalacaklar; kısır yapmayı bile unutmuşlardır.
Yani kısacası huyu suyumuz değişmiş durumda; bir daha eski düzeninize nasıl geleceğiz bilemiyorum. Bize bir zaman lazım galiba; bu sıkıntılı dönemde birçok insanda davranış bozuklukları gelişti; içimizde maske eldiven takan oldu; psikolojik olarak tedavi gören oldu; çocuklar okullardan uzak kaldı; bunların bile okula tekrar dönmeleri tekrar Öğretmenlerle buluşmaları sıkıntılı olacak; öğretmenlerin de aynı şekilde öğrenciler ile tekrardan temas kurmaları sıkıntılı bir süreç olacak.
Yani normalleşmeye Evet, ama bu geçiş dönemi bizim için pek de kolay olmayacak;
Kısıtlama dönemlerinde kendimizi adete kapattık; birçok kişi ve ortak arkadaşımız hastalandı; bazılarını maalesef ebediyete yolladık, vefat etti, taziyelerini kuramadık, bütün bu yaşananlar bilinçaltımızı oldukça etkiledi.
Allah'tan Corona aşısı çabuk bulundu da bu kısıtlama süreci çabuk bitti. Zira geçmişteki yıllardan bildiğim kadarıyla birçok salgında aşı 5 ile 10 yıl arasında anca bulunmuş, yani Corona aşısı çabuk bulundu. Allah'a çok şükür inşallah İnsanlık bu afetten bir ders çıkarmıştır.
Allah bir daha bize böyle kötü günleri göstermesin inşallah.
***
Şimdi artık hem kendimizi hem ekonomimizi hem sağlığımızı toparlama zamanı işimize gücümüze dört elle sarılmalıyız. Eğitimize kaldığımız yerden devam etmeliyiz. Tabii bu süreçte bir takım sıkıntılar mutlak şekilde yaşanacak; ama bütün bunları toplum olarak izlemek zorundayız; birbirimize bu konuda esneklik göstereceğiz, sabır göstereceğiz, hoşgörü göstereceğiz. Özellikle eğitim konusunda bir gerileme ve toparlanma süreci yaşanacak birçok kişi çocukların anaokuluna yollamadı, kendi yaşlarında okula başlayamadılar, birçok üniversiteli uygulamalı dersleri göremedi, birçok firma kapısına kilit vurmak zorunda kaldı, birçok dükkan kapandı, birçoğu da yarı yarıya işçi çalıştırmak zorunda kaldı. Bütün bu yaşananlar hem bize hem ekonomimizi sıkıntıya soktu. Kiracı kirasını ödeyemedi, yatırımcı yatırımını yapamadı, yokluk enflasyonu da körükledi, kiralar arttı, satılık emlak fiyatları arttı, araç fiyatları arttı, bunun neticesinde bir sürü para değerini yitirdi, bu süreç sadece ülkemizde yaşanmadığı dünyanın bütün ülkelerinde neredeyse yaşanmış sıkıntıları hala da yaşayan ülkeler var aşıya ulaşamayan ülkeler var. Biz bu konularda biraz öndeyiz çok şükür, aşkımız var ve böyle devam ederse yılsonuna kadar aşılanmamış, kimse kalmayacak maskeleri de bu şekilde Allah'ın izniyle atacağız.
Bunun için biraz daha sabıra ihtiyacımız var, kısıtlamaları kalkması ile beraber iş yerleri tekrar eski haline gelecek yeni iş yerleri de devreye girecek büyük ihtimal.
Biz eski havamızı buluruz inşallah; ama dediğim gibi herkes herkese sabır gösterecek hoşgörülü davranacak mal mülk sahipleri kiracılara sabır gösterecek yeni açılan iş yerlerine çok fazla fiyat istemeyecek; yeni açılan işyerleri de eleman mutlak suretle alacaktır, yani eski döndüğümüzde Allah'ın izniyle ulaşacağız, hiç kimse bu süreçte mucizeler beklemesin.
Her şeyi zamana yaysın ve zamana bıraksın, her şey düzelir oluruna varır; kimse merak etmesin; Allah herkesin yar ve yardımcısı olsun; Amin, inşallah…
