Hayat için imtihan der dururuz.
Madem; İmtihan deriz hayat. Hocasız imtihan mı olur heyhat!
Emek verilmeden imtihan mı kazanılır?
Varsa orta da bir imtihan soru da olmalı, soruyu soracak olanda, soru varsa soruların hazırlandığı bir kaynakta lazım. Kaynağı bize izah edecek bir rehberde gerek imtihana…
Bir imtihanın neticesinde nimetlenen insanın yaşadığı ibretlik manzaralardan bir deryadır, hayat.
Bir tarafta gülen diğer tarafta ağlayan, acısı ile kıvranırken bir üst katta duran, alt katta zevk û seyran…
Bozulan kaideler ve amacından sapan yaşamların neticesinde daralan düş ve düşünce ufuklarında körelen bir zihin, kendinden başkasına hürmet etmeyen bir beyin, ben yaşıyorum ya benden gayrı ölenden bana ne diyen benlikler türettik.
İşte o türeyen benliklerin var ettiklerine döndük kendimiz biat ettik.
İnsanlığın gereğini, değerlerini, özümsemeyenlerin, Allah’ı bize anlatışına inan ettik.
Göremedik göz ucumuzda duranı, ta uzaklardan bize ses edenlere bağrımızı yakın ettik.
Yanı başımızda yükselen acıları duymadı yüreğimiz, asla ulaşamayacağımıza feryat ettik.
Kendinden başlar imtihan diye düşünemedik te başka ömürlerin yaptıklarına heves ettik.
“Komşusu aç yatarken, tok yatan bizden değildir” hadisini çokça söyledik bir kerecik bile bir komşunun aç karnını tok eylemedik.
Kendimizden gayrisine ne acıdık, kendimizden gayrisini ne sevdik, kendimizden gayrisinin mutsuzluğunu zerre sahiplenmedik.
En güzelini giyerken elbisenin bir kerecik üzerine bir hırka geçiremeyen bir kulun halini duygudaşlık edemedik.
Ya işte böyle dostlar;
Ortağıyız bizde bütün yaşanan acıların. Sustuğumuz için yalanlara, yanlışlara boyun büktüğümüz için.
Haksızlığı gördüğümüz halde haktan yana olmadığımız için, bizde fazlası olduğu halde hiç olmayana vermediğimiz için, hakkımız olmayana diz çöküp sahip çıktığımız için, insanlığı ırklar diye ayrıştırdığımız için, körelen vicdanlarımızda yükselen iç sesimizi vurdumduymaz bir şekilde bastırdığımız için ortağıyız yaşanan bütün acıların.
Hesabı kitabı tutulur imtihanların. Neticesi ilanı yapılır.
Her sonucun bir bedeli ödenir. Muhakkak her bedelin bir hissedişi yaşanır.
Ben inanıyorum ki herkes yaşadığını iliklerine kadar hissedecek. Yok, kimsenin bir yer kaçışı milyarlar bir yerde buluşacak, insan susacak dil hakka gelecek.
“Öyle ya; senin gözlerinden gözlerime akan mananın yüreğime yaşattıklarına suskun kalarak acı yaşatan dilin ile hesaplaşmadan toprak olursam, toprak çöker başıma”
İşte böyle canlar;
Sözlere mi eşlik eder sazlar, yoksa sazları mı çaldırır sözler, bilmem ama bana sorarsanız yürekten ibarettir, ömürler.
Yüreklerinize sahip çıkın, yürek kirlenirse imtihan kirlenir. İmtihan kirlenirse insanlık kirlenir. İnsanlık kirlenirse, insan kirlenir.
