Nice yazı yazdım, mürekkep tükettim fakat konu SEN (s.a.s) olunca nereden başlayacağımı bilemiyorum.
Günahkâr bir dille SEN'i, SEN'i sevenlere anlatmak haddime değilken; yazmamak da içime oturur Ey Nebi.
SEN ki miraçta isteyeceğin her şeyin SANA verileceğini bildiğin halde, cennet dururken, gözyaşısız günler dururken, rahat etmek varken ümmeti ümmeti ümmeti diyen Efendimizin. SANA binler salât binler selam olsun Ey Resul.
Hani bir gün sahabeler neye özlem duyduğunu sormuştu SEN de "Beni görmeden beni seven kardeşlerimi çok özlüyorum" demiştin.
Evet, Ey Habibim biz SENi görmeden çok sevdik. Fakat gel gör ki birbirimize düştük.
Nifak tohumları yeşerdi, kardeşlik bozuldu.
Unuttuk yolunu ve SANA yaraşan ümmet olmayı.
Bu yüzden dua ederken hep SENin yüzün suyu hürmetine istiyorum.
Asr-ı saadeti hep hayal ediyorum, sahabe yaşantısını, SANA bağlılıklarını...
Ne de güzel bir asırdı kim bilir.
Dünya SENin için yaratılmışken en büyük cefayı da SEN çektin.
Ama bir gün olsun off demedin. Şimdilerde bizler bir sıkıntıya düşsek darmadağın oluyoruz. Halimize şükretmiyoruz.
Ey var olmamıza yegane sebep olan NEBİ.
Gelişinle aydınlandı karanlıklar, dayıya gitmeler son buldu ve cehaletin kör gözüne ışık verdin. Hoş geldin sefa geldin YA MUHAMMED (s.a.s)
Rabbim SANA layık ümmet olmayı bizlere nasip etsin, günahlarımızı affetsin, bizi KENDİSİne layık kul eylesin. Amin Amin Amin
