Yok, efendim bu köşe yazarları insanın iştahını uykularını kaçırıyorlar, yazdıkları siyasi yazılarla makalelerle.
Peki, koca edebiyat denilen derya gibi umman gibi zengin ve derin bu sanat dalında yalnız makale mi var?
Başka şey yok mu?
İşleri güçleri yok mu?
Bu adamlar/madamlar tutup siyasi içerikli, uyku ve iştah kaçıracak nitelikte yazmak zorundalar mı?
Nedir Allah aşkına bunları yazdıkları yaptıkları?
İçeri atılıyorlar.
Mahkemelerde süründürülüyorlar.
Para cezasına çarpıtılıyorlar.
Umurlarında bile değil bunların.
Amma da koltuk makam saray şatafat düşmanı bunlar.
Her gün yazıyorlar.
Gece gündüz demeden hep yazıyorlar.
Bıkmadan usanmadan.
Yazdıkları siyasilerin ve konforlu ve lük yaşayanların hatta bu Dünyayı kendilerine ve etraflarına cennet yapanların yerinde kendileri olsaydı yine yazarlar mıydı?
Asla yazmazlardı diye düşünüyorum.
Bu bencil, kıskanç ve kapital düşmanları yazarlar.
Bunların yetiştikleri yerler yurtlar, mutlaka üniversiteler olmalı.
İlim bilim irfan evi dedikleri yerler.
Onları bile ayırdılar, böldüler, taşıdılar.
Rektör, dekan her neyse… Bunların adları bir türlü önüne geçilemedi.
Bu yaramazların ve halkı uyandıranlar şurada küçük bir ömür tüketecekler.
Mutlu konforlu, rahat olarak…
Yok, anam yok.
Bu siyasi yazılar, köşeler yazanlar varken huzur olmaz.
Bunları kökten yok etmenin hatta imha etmenin bir yolu olmalı mutlaka olmalı ama nasıl?
Adamların bir de yandaşları var meslektaşları var dünyanın her yerinde kollayanları koruyanları bile var.
Bir türlü huzur vermiyorlar ve vermemeye de devam edecekler gibi.
Aslında yüzde 90’ı da satıldı bu adamların ama satılmayan yüzde 10’u bile dünyayı zindan etmeye yetiyor bunların.
İnsanın ne yediğine, ne içtiğine, nereye, niçin gidildiğine bile dikkat ediyorlar.
İnceliyorlar, belgeliyorlar.
Kısacası ne huzur bırakıyorlar ne lüks ne de şatafat.
Her şeye odaklanıp dokunup yazıyorlar.
Peki, bunlar bunları yazacaklarına şiir yazsalardı daha güzel olmaz mıydı?
Sonra yazdıkları şiirler, şarkı olurdu, türkü olurdu.
Çalınır çalınır uyutulurdu.
Ah… öyle olsaydı ne güzel olurdu.
Ne uykular kaçardı ne de iştah…
Hayat süper olurdu.
Zevk-ü şatafat içinde yaşam ve güzel uykular, rüya gibi bir saltanat, tadına doyulmaz bir yaşam…
Ama dedim ya siyasi yazmayıp şiir yazsalardı, hikâye yazsalardı, hatta hatta masallar anlatsalardı çok iyi olacaktı da yazmıyorlar.
Bir yolu olmalı onları susturmanın, mutlaka olmalı.
Bir daha ele geçer mi?
bu hayat, bu saltanat, bu şatafat neden?
Anlayamıyorlar ki…
