Şizofren şam baba-larının şizofren çocuğuyum
Benim dört babam vardı…
Bir de 17 göbekten bağlı oldukları bilmem kaç babaların babası…
Kimi komi kimi şef, kimi mazlum kimi zalim, kimi berber kimi mafya, kimi gazeteci
Kimi doktor, kimi avukat kimi öğretmen
Kimi fırıncı, kimi bakan kimi bakmayan, kimi sağır kimi lâl, kökleri bilmem kaçıncı dereceden integral ve türev gibi Adem'e göbek bağıyla bağlanan ve Havva'ya hep hayran beyin hücrelerine sahip ya da her gördüğünü Havva sanan…
Küçükken hep babalarım gibi olmayacağım, daha entelektüel, daha masaya yumruk vuran, daha bir sosyal ve gerekirse daha bir psikopat daha bir sosyopat olacağım derdim...
Annem sigara içirtmezken salonda babama, anneme kızardım; oysa şimdi apartmanın önünde sigara içebiliyorum ancak ve o da (karıkuvvetleri) komutanı ve içişleri bakanı hatta herşeyimler bakanı'nın yüksek müsaadesiyle…
Babamlardan biri annemden izinle dışarı çıkarken ben böyle erkek olacaksam batsın erkekliğin adı derdim bir zamanlar ben şimdi evden bile dışarıya başı bile alıp çıkmıyorum ķörolası erkeklik diyarlarına...
Babamlardan biri bir dönem gelmeyince eve yatağa alınıp yorganı bile hak etmezken ben şimdi el kapılarda öyle el el ellerimde çiçekler kapında sırılsıklam şarkılarıyla yatıyorum.
Babam eve sıcak ekmek getirirken annem polyannalara nazire yapardı bense mutsuzluğa çelik çomak oynuyorum şimdilerde ne yaparsam yapayım şükür etmek yok ve gülmek yok asla 5 yıldızlı discorestaurantlada gezdirsen bile...
Ve sonra sonra anladım ki 4 babam 4 annem olmadığını, aslında hepsinin tek baba ve tek anne olduğunu; çünkü hepsi aynı babanın çocuklarıydı ve biz de aynı babanın çocuklarıydık ve gittikçe benzemeye başlıyorduk aynı babaya babaca tavırlarla babalara gelerekten...
Kimi hep susan, ölümüne keskin bıçakların sırtında dans ederken bile
Kimi kendini içkiye veren içkiyle yoldaş olan ve herdem sevişme modunda olan, kimi hep camiye kaçan ve camiden çıkmamacasına ölümüne ibadet eden, kimi de özgürlüğün zincirini kırıp psikopatlarda dağcılık ya da sosyopatlarda sempatik sempatik içi boşaltılmış sempatik sanat yapan...
Babalar oluyorduk neşeli okul saatlerinin oryantal havalarında...
çünkü hepimiz aynı mangallardık ve aynı manyaklardık iflah olmayacak oysa belki de bir alyazmalımdaki Türkan ŞORAY gibi bir kadının sözümüzü sözü, gözlerimizi gözleri yüreğimizi yüreği bilip ellerimizden tutarak bizi kaldırmaya ihtiyacımız var-dı sadece...
İşte o zaman bak ve gör biz nasıl alyazmalımdaki İlyas olup nasıl seviyormuşuz dünyanın en güzel gökkuşağı gözlerini...
Yoksa sevgi ve aşk yoksa odun kazma ve saman karışımı bir baba olup gideceğiz ölümün cehhenemine cehennem gözlerinde şizofrenik bir şam babası olarak; çünkü
Biz şizofrenik zamanlarda
Şizofren bulutların,
Şizofrenik babaların
Şizofrenmatik çocuklarıydık
Şizofren şizofren hayata gülümseyip
Şizofren başkaldırılarda
Şizofrence isyan eden....
