Sessizdim, sensizdim ve sensizlikten ölüyordum.
Sen oldum diyordun bense öldüm diyordum…
Henüz Mevlana'nın benliğe esir olduğu dönemlerdi, Yunus'un kadı olduğu devirlerdi benliğe...
Diplere vurmuş, vurgun yemiş kayıp bir balıktım...
Ölüyordum, can çekişiyordum karalarda...
Karalar kirleniyor, dünya kirleniyordu...
Taijide intihar ettirilen bir yunus oluyordum, yunusun karnında Yunus peygamber oluyordum nefsime sabır diliyordum Eyüp gibi. Barışa kurşun Atayordum kör karakollarda/ karanlıklarda..
Filistin'de 63 kez bıçaklanıyordum sessizliğe, ben diyordum…
Yağmur çiseliyordu, cinayeti kör kayıkçı da görmüyordu. Yusuf oluyordum Zeliha'nın kalbinde vezir olacağım günler bekleyedura...
Gökkuşağı kinleniyordu, yağmur Azrail'e dönüşüyordu, cinayeti bir kör kayıkçı görüyordu ve ben hâlâ kördüm gözlerim görmesine rağmen ve sen yine de yoktun…
Yine de gelmiyordun. Geliyor oluyordun, ben ben kokuyordum...
Ben kusuyordum sana…
Ben ben koşuyordum yüzümde ben, kalbimde ben ben.
Sözcükler ah o yılanı deliğinden çıkaran sözcükler diyordum…
Sen oklar saplıyordun kalbime...
Sırtımda bıçaklar yılan açıyordu, gözlerinin güzelliği yalan oluyordu alyuvarlarımda...
Sonra sonra bir yağmur yağıyordu;bir kar,bir fırtına oluyordu,bir de kaos her yer..Doğa dengesizliğe vuruyordu tüm aracılığını.Bir arı acıları bal eyliyordu, hastaneler ölümü yar eyliyordu...
Mahpushaneler duvarları yoldaş, kalpleri taş eyliyordu…
Akyuvarlarım sevişiyordu beynimin en kılcal damarlarıyla, karıncalar gezinirken kalbimin portakal mandolinlerinde...
Kelebekler kaosa adım atıyordu, kanatları bir bir kırılırken sizsizliklerin denkleminde...
Giderken kalanlar yaratıyordu sensizlik, herkesler kalırken gidiyordu oysa...
Sensizlik bir bıçak, sensizlik kendini dörde bölen bir yağmur oluyordu şimşekler böğürürken…
Sensizlik bir annem oluyordu bir aşk oluyordu bir de her yer sensizlik kokuyordu ve evren sizsizliğe dönüyordu…
Ve ben korkuyordum ağlıyordum…
Siniyordum anne rahminde anne rahmi cebindeki pozisyona…
Annem de yoktu sen giderken...
Aşk şehre elveda diyordu utanmadan...
Çünkü sadece annem yokken bir korkuyordum bir de sen yokken…
Sen sus sevgili siz artık...
Sen git artık...
Sen bir git de annem gelsin ya da anne sen dur da o gelsin...
Sen zaten kalbimdesin anne her dem;ama sevgili giderse her şey kirlenir yok parçalanır,paramparça olurum.Hayatı yeniden sevmeye başlayacak gücüm de takatim de kalmadı…
Offf offff kim gitsin kim kalsın bilmiyorum bilmiyorum…
Kafam çok karışık.
Kim gitmeli, kim kalmalı bilemedim…
İkiniz de gitmesseniz olmaz mı?
Aşk da sizinle kalsa hatta…
Üçünüze de muhtacım...
Ve çünkü artık biliyorum ayaklarınızın altındaki bene eğilip binlerce kez özür dileyerek sizlerden ayaklarınızı öptüğüm anda nefis ölecek, ben insan olacak...
Ve işte o vakit her şey tamam olacak insan Aşka/Allah'a yürüyecek...
