Tiştê ku ez ê ji we re bibêj im dibe ku mîna xewnek xuya bike.
Ez bawer im ku hûn ê heyran bimînin dema ku hûn rojek ji zaroktiya me ya dijwar û serpêhatî guhdarî bikin.
Awayê herî baş ku ez ji we re behsa zaroktiya xwe bikim bi zimanê min ê zikmakî, kurdî ye.
Ji ber ku di wî temenî de min ji bilî kurdî tu zimanekî din nizanîbû.
Ez ji we re behsa rojeke sar a zivistana zarokatiya xwe bikim.
Xaniyên gundê me yê 5 reqem ji kerpîç û banê wan jî ji axê hatine çêkir in.
Me debara xwe bi sewalkarî û çandiniyê dikir.
Piştî ku em şeva xwe bi rihetî li ser doşek û doşeka xweya hirî ya ku li erdê danîbûn derbas kir in, em ê bi ronahiya serê sibê şiyar bi bûna.
Karê ewil ev bû ku sobeya ku di nîvê xênî de hatiye bicihkirin vêxin, paşê bi nêrdewanê darîn hilkişin ser banê xanî û berfê paqij bikin.
Me rêya kaniya gund li pişt mala xwe û rêya ku diçû mala xwe ji berfê paqij dikir.
Em ê mirîşk ji kozikê derdixin û pezên di embaran de diçêrînin.
Piştî ku em di saetên serê sibê de karê xwe diqedandin, em ê taştê li ser maseya erdê rûdiniştin.
Me her yek ji şorba kelandî ya li ser tenûrê tasek şorbe derdixist.
Piştî taştê me planên dema lîstikê çêdikir.
Me cil û bergên hirî yên ku diya me bi destan çêkiribûn li xwe dikirin û me tarpûlek an naylon hildigirt û li zozanan ski dikir.
Heta êvarê em bi hevsalên xwe re lîstik dilîstin û sohbet dikirin.
Êvarê em diçûn malên xwe û yekem tişta ku me dikir ew bû ku camên lampay ên xwe yên bi kerozînê paqij bikin û wan ronî bikin.
Piştî şîvê em li dora sobeyê kom dibûn û bihişk û gûzan çêdikin û dixwarin.
Carinan dijwar bû ku di hawîrdora dûmanê de ji lûleya sobê û qapanan diherike.
Dema ku wextê razanê bû dê û bavê me li dora sobê ji me re çîrokan digotin.
Di maleke yek odeyî de me jiyaneke dijwar lê bextewar û bi hêvî derbas kir.
Jiyana me ya dijwar fêrî berxwedan û zehmetiyan kir.
Li hember zehmetiyan berxwedana min ji wir tê, tevî ku temenê min mezin bûye.
Ew rojên zaht û xweş ên zarokatiya min hê jî wek niha di bîra min de ne.
Ne mimkûn e ku meriv wan rojan ji bîr bike.
Em di nav xizanî û bêîmkaniyê de dijîn, lê em kêfxweş û bi hêvî bûn.
Min rojek ji zarokatiya xwe dizî û ji te re got, ez bawer im xewn ji te re mîna xewnekê xuya bû.
…
Çocukluğumdan bir gün
Anlatacaklarım bir hayal ve rüya gibi gelecek size belki de.
Eminim ki zor ve maceralı bir çocukluğumun bir gününü dinlerken hayret edeceksiniz.
Size çocukluğumu en iyi şekilde ana dilim olan Kürtçe anlatabilirim.
Çünkü o yaşımda Kürtçe dışında başka bir dil bilmiyordum.
Çocukluğumun kışın soğuk bir gününden söz edeyim.
5 Haneli köyümüzün evleri kerpiçten, damları topraktandı.
Hayvancılık ve tarımla geçimimizi sağlıyorduk.
Yerde serili yün döşek ve yorganımızda geceyi rahat bir şekilde geçirdikten sonra sabahın ilk ışıkları ile uyanırdık.
İlk iş evin ortasında kurulu sobayı yakmak, sonra evin damına tahta merdivenden çıkıp kardan temizlemekti.
Evimizin arkasındaki köy çeşmesinin yolunu ve evimize giden yolu kardan temizleyip açardık.
Kümesteki tavukları dışarı salar, ahırlardaki koyunlara yemlerini verirdik.
İşlerimizi sabahın ilk saatlerinde bitirdikten sonra yer sofrasında kahvaltıya otururduk.
Sobanın üzerinde kaynayan çorbadan her birimize düşen bir kâse çorbayı alırdık.
Kahvaltıdan sonra oyun vakti için plan yapardık.
Annemizin elleri ile yaptığı yün kazak ve çorabı giyer, bir muşamba veya naylon alır, yamaçlarda kayardık.
Akşama kadar yaşıtlarımızla oyunlar oynar, sohbetler ederdik.
Akşam olunca evlerimize çekilirdik.
İlk işmiz, gaz yağı ile çalışan lambalarımızın camını temizleyip yakmaktı.
Yemekten sonra sobanın etrafında toplanır, palamut ve cevizleri pişirir yerdik.
Sobanın borusu ve kapaklarından sızan dumanlı ortamda bazen göz gözü görmüyordu.
Uyku saatimiz gelince anne ve babamız sobanın etrafında bize masallar anlatırdı.
Tek odalı evde zor ama mutlu ve umutlu bir yaşamımız vardı.
Zorlu yaşamımız bize direngenliği, zorluklarla bize baş etmeyi öğretiyordu.
Benim ilerleyen yaşıma rağmen zorluklara karşı direngenliğim de oradan geliyor.
Çocukluğumun o zor ve güzel günleri hâlâ hafızımda şimdiki gibi canlı duruyor.
O günleri unutmak imkânsızdır.
Yokluk ve imkânsızlıklar içerisinde yaşıyorduk ama mutlu ve umutluyduk.
Çocukluğumdan bir gün çaldım, okurken eminim rüya ve bir düş gibi gelmiştir size.
