ŞEHRE İNEN TİLKİNİN HİKÂYESİ

Batman’da otogar ve Esentepe civarında fark edilen tilkinin haberi bayağı ilgi gördü.
Bu tilki öyle kolay kolay şehre inmedi.
Açlıktan ve sefaletten dolayı da inmedi.
İnsanların onun için tehlike oluşturmadığını ben ona öğrettiğim için o da cesarete sahip oldu.
Çok şükür yanılmadım.
Esentepe civarındaki esnaflar onu görünce sevindi.
Otogardakiler de onu besleyip tekrar doğaya bıraktı.
Tabi şehre inan tilkinin bir de hikâyesi var.
Bu tilkinin familyası ile tanışmamız 1.5 sene öncesine dayanır.
Benim çalıştığım işyerinin geniş mi geniş bir bahçesi var.
Etrafını beton duvarla kapatıp üstüne üstelik tel çit koymuşlar.
Zaman zaman müdahaleler olsa da halen doğallığını koruyor burası.
Faunası zengindir.
Bitki ve canlı çeşitliliği çoktur.
Öğlen arası saatlerimi bu bahçede dolaşmakla geçiririm.
Sadece dolaşmakla yetinmem, yabani hayattaki canlılara yemek atıkları ve yem bırakıyorum.
Göletteki balıkları, ağaçlardaki kuşları, yerdeki sürüngenleri ihmal etmiyorum.
Her dışarıya çıktığımı hissettiklerinde bayram yapıyorlar adeta.
Acayip bir bağ ve güven oluşmuş onlarla aramızda.
Zaman içerisinde canlıların yaşam hakkına karşı duyarlılık ve onların barınma ve beslenme hakları ile ilgili müthiş bir diyalog gelişti çalışma arkadaşlarımla da aramızda.
Benim olmadığım anlarda en az benim kadar canlıların beslenmesi için gayret sarf ediyorlar.
Canlılar onlara zarar vermediğimizi anlayınca bizi görünce eskisi kadar ürpermiyor c ve kaçmıyorlar da   
Bir gün bahçede dolaşırken birden bir canlının kuyruğu gördüm ve aniden kayboldu.
Gidip baktığımda tilki yuvasına benzeyen küçük bir tünel gördüm.
Bitişiğinde bir yuva daha gördüm.
O günden sonra onlar için de yiyecek bırakmaya gittim.
Bazen saatlerce ağaçların arkasına gizlenir, yuvadan çıkmalarını bekledim.
bir türlü çıkmıyorlardı.
Ancak düzenli olarak bıraktığım yemlerini tüketiyorlardı.
Merakımdan, doğal hayatı koruma biriminden bir kapan alıp, en yakın ağaca bıraktım.
Bir gece sonra görüntüleri izlediğimde dünyanın en mutlu insanı oldum.
Anne tilki ve iki yavrusu, hızla yuvadan çıkıp yiyeceklerini yiyip eğleniyordu.
Anne tilkinin insanlara karşı korku ve güveninde değişiklik olmadı ama yavru tilkiler onlara olan yaklaşımımdan dolayı zamanla bize alıştı.
Hatta özellikle gece çalışan arkadaşlarımızın yanına kadar da yaklaşarak, elleri ile verdikleri yiyecekleri yemeye başladılar.
Sonra bu yavru tilkiler özgürlük alanlarını geliştirerek bahçe kapısından çıkıp şehir gezisine çıkmaya başladı.
İşte o görüntülenen tilkilerden biri, benim elimle beslediğim ve yakınlık kurduğum tilkilerden biridir.
Bu örnekte de görülüyor ki doğadaki canlılar, zarar vermediğimizi hissettiklerinde, ürkek davranmıyorlar ve zarar vermiyorlar.
Batmanlıların benim dostluk kurduğum tilkiyi görünce gösterdikleri ilgi ve doğru yaklaşım gerçekten hayvan hakları konusunda bana büyük umut verdi.
Umarım doğadaki bütün canlılar ve insanlar arasında karşılıklı güven ve sevgi bağları oluşur.
Doğrusu tilkiye karşı yaklaşım beni geleceği dair de bir hayli umutlandırdı.
Son olarak arkadaşlarımın daha önce çektikleri ve hiçbir yerde yayınlanmamış tilki görüntülerini sizinle paylaşmak istiyorum.