Sürekli görüştüğüm ve aralarında samimi olduğum birçok engelli arkadaş var.
Bunlardan çoğu, engelli derneklerde hak temelli mücadele veriyorlar.
Benim de hak temeli bir örgütleme mücadelesi içerisinde olduğumu bildiklerinden dolayı birbirimizle özel hukukumuz var.
Engelli arkadaşlarımdan Mehmet ile bir hafta önce asansörde karşılaştığımda bana “3 Aralık Engeller Gününe dair yazı yazmayı unutma” diye hatırlatmada bulundu.
2 Aralık’ta da Gazetemizin Sahibi Ercan Atay aradı.
“Cumartesi Buluşmasında bu hafta konuklarımız engellilerdir” hatırlatmasında bulundu.
Ercan beyin iletisine cevap olarak “İsabetli bir karar olmuş mutlaka katılırım” dedim.
3 Aralık sabahında ise Gazete Sahibi Ercan bey’e ve Genel Yayın Yönetmeni Hatice Türkan’a cep telefonu ile “zerre kadar takatim yok. Çok Hastayım. Cumartesi Buluşmaları Programına katılamayacağım” diye mesaj attım.
Her ne hikmetse sabah uyandığımda her gün Batman Sonsöz Gazetesinin önünden geçen Kurtalan treni çarpmış gibi hissettim kendimi.
Yattığım yerden doğrulmakta bile güçlük çekiyordum.
Bu nedenle 3 Aralık’ı yatakta geçirdim, 4 Aralık’ta zar zor doğrulup bilgisayarın başına geçtim.
Engelli arkadaşım Mehmet’in “engelliler haftasını yazmayı unutma” hatırlatmasının gereğini yerine getirmek için bu yazıyı kaleme aldım.
Batman’da henüz kaç engellimizin olduğunu ve yaşamda ne tür engellerle karşılaştığı bilmesek de şu bir gerçektir ki AB süreci ile birlikte temel hak ve özgürlükler anlamında engelli hakları konusunda ciddi düzenlemeler oldu.
Görme, işitme-konuşma, fiziksel ya da zihinsel fonksiyonlarında aksaklıklar olan kişilere 1980’lı yıllar öncesine kadar “sakat”, 1980’lı yıllardan sonra “özürlü” 1990’lı yıllardan sonra da “engelli” denilmeye başlandı.
Yani tanımlama da bile bir değişim söz konusu.
Son yıllarda devletin sunduğu sosyal imkânla çok önemli iyileştirmeler oldu.
Toplumda zihninde de engellilere yaklaşımda olumlu yönde bir değişim söz konusudur.
Ancak toplumumuzun en hassas noktası olan engelliler konusunda hala yaşamın her alanında ciddi manada engeller bulunmaktadır.
Engellerin en büyüğü de zihinlere engellilerle ilgili yerleşmiş olan tabulardır.
Yaşamın en dezavantajlı kesimi olan engelliler hala yönetim ve yönetişim kademesinde eşit haklara sahip değiller.
Seçilmişler arasında bırak bir milletvekili, belediye başkanlığı, meclis üyeliğini, en basitinden bir engelli temsilcisi bir muhtar bile yoktur.
Batman’daki yüzlerce kurum müdürleri arasında da bir engelli yok.
Özel işletmelere baktığımızda da aynı durum söz konusu.
Bildiğim kadarı ile yüzlerce okuldan hiç birinin müdürü de engelli değildir.
Oysa yukarıda saydığım konumları hak eden birçok engelli arkadaşımız var.
Meseleye sadece bu açıdan baktığımızda toplumun engellilere yaklaşımında hala problemler olduğunu anlayabiliyoruz.
Tabi engellilerin önündeki engel, sadece seçilme ve yönetim kademesinde değil hala yaşamın birçok alanında kendini göstermektedir.
Örneğin ulaşım ve erişim hala engelliler için çok büyük sorundur.
Kentimizde toplu taşıma araçları olan minibüs ve otobüsler, cadde, yol, sokak, kaldırım, park, sosyal alanlar, alışveriş mekânları engelli erişimine tam olarak uygun değildir.
Çalışma hayatında da fırsat eşitliği tam olarak mevcut değildir.
Devletin, kamuda %3 engelli çalıştırılması zorunluluğuna rağmen hala istihdam edilen engelli sayısı olması gereken oranların çok altındadır.
Özel kamu sektöründe engelli çalıştırılması zorunluluğuna uyan yok.
Sağlık alanında yapılan yasal düzenlemelerle engellilere tanınan haklar, bazen kişilerin yanlış yaklaşımları ile gasp ediliyor.
“Batmandaki engellilerin diğer bir sorunu da toplumumuzun genelinin kronikleşmiş bir hastalığı olan ortak paydalarda buluşmamalarıdır.
Dernekler, uluslararası ve ulusal hibe ve fonlardan yeteri kadar faydalanmıyorlar.
Proje geliştirme kapasitesi açısından yetersizlikleri var.
Özelikle birkaç dernek, aile şirketi gibi yönetiliyor.
Bütün bu nedenlerden dolayı da Batman’da 10’un üzerinde engelli derneği olmasına rağmen engelli kardeşlerimizin haklarını savunma ve seslerini yeteri kadar duyurma noktasında yetersiz kalmaktadırlar.
Batman’daki engelli derneklerinin bir platform çatısı altında birlikteliklerini oluşturmaları gerekir.
Çok geç kalmadan birileri buna öncülük etmelidir.
Bu çatı örgütlenme ile güçlerini pekiştirmeleri, her bakımdan faydalı olacaktır.
Bunun için 3 Aralık 2016 Dünya Engelliler Gününü, böylesi önemli bir kazanımla geride bırakmak lazım.
Engelliler Günü dolayısı ile dün ve önceki gün yayınlanan mesajlar ve yapılan etkinliklerin hepsi unutulur ancak sağlanacak bir birlikteliğin etkisi birçok kazanıma yol açar.
