Savaş alanının gittikçe genişlediği bir dönemden geçiyoruz.
Dünyanın dört bir yanında savaş var.
Tabi bir de ülkemizde 30 yıldır devam eden bir iç savaş var ki canımızı yakıyor.
Bu yüzden ekmek su kadar insanlar barışa ihtiyaç duyuyor ve talep ediyor.
Bu gün 1 Eylül Dünya Barış Günü’nü fırsat bilenler, barış için dünyanın dört bir yanında alanlara çıkacaklar.
Özelikle yönetim kademesindekiler barış mesajları verecekler.
Tabi her barışı isteyen gerçekten söyleminde samimi mi bir de işin o yanı var.
Kime sorsan “ben barış istiyoruz” diyor.
Herkes “barış” diyor başka bir şey demiyor.
İlginçtir barışı en çok dillendirenler, diğer taraftan savaşa neden olan ve savaşta da ısrar edenlerdir.
Bir kere barış noktasında samimi olan bir insan şartlar ne olursa olsun ve sebep ne olursa olsun kolay kolay savaşın tarafı olmaz.
En basit bir meselede silaha sarılmaz, sarılmamalıdır da
Sarılırlarsa demek ki barışın taraftarı değildir.
Görünürde barışı isteyen ama pratikte savaşı kızıştıranlar yüzünden dünyamız ve ülkemizin dört bir yanında yanan ateşe sürekli benzin dökülüyor.
Bu gün sosyal medyaya, TV'lere, gazetelere bakın savaşı körükleyenler bu gün utanmadan gözümüzün içine baka, baka “barış istiyoruz, barış için savaşıyoruz” diyecekler.
Oysa barış tankla, topla, mayınla, havanla gelmez.
Şiddetle, imha ile inşa edilmiş hiçbir barış yok.
Barışın inşası için öncelikle samimiyet gerekir.
Şiddete ve silaha başvurmamak gerekir.
Barışın dilini hakim kılmak gerekir.
Sadece dilde değil, gönüllerde fiiliyatta da bunu uygulamak gerekir.
Kendi iç karışıklık ve savaşımız üzerinden barışı değerlendirecek olursak, barış çok zor ve uzak bir ihtimal gibi görünüyor.
Öyle “barış, şimdi barış” demekle barış gelmez.
Savaşın tarafları, etkileri ve rolleri belirlenmeden, taraflar net olmadan barış sağlanamaz.
Her şeyden önce barış olacaksa bunun bir hukuku, alacaklısının vereceklisinin veya da haleleşenin belli olması gerekir.
Bunlar belirlenmediği için bu güne kadar yapılan bütün barış girişimleri hep sonuçsuz kaldı ne yazık ki.
Bu gün 1 Eylül Dünya Barış Günü’ymüş. Evet, sadece gündür.
Barış ise kendi coğrafyamızda yabancısı olduğumuz bir hayaldir sadece…
