İnsanlar arasındaki ilişki,
mıknatıs gibidir.
Hem çekme hem de itme özelliğini sahiptir.
Çekince birbiri ile bütünleşiyor, itince de onu birleştirmek imkansız oluyor.
Yani manyetik bir güç var arada.
Mıknatıs ve insan arasındaki benzerlik en çok da biz Batmanlılarda mevcut.
Çekme gücü ile bir araya geldiğimiz kişilerden adeta kopamıyoruz.
Çekme özelliğimiz birbirimize değil, genelde Batmanlı olmayan kişilere karşı işlev görüyor.
Bir araya gelmemiz, neredeyse imkansızdır.
Birbirimize karşı da genelde itici güç devreye girer.
Bu yüzden birbirimizi
Sevmeyiz,
Güvenmeyiz,
Destek olmayız,
Başarılı olmasını istemeyiz,
Başarısı ile gururlanmayız,
İnanmayız,
Yakınlık hissetmeyiz,
İtibarsızlaştırır, karalarız hep.
Artılarımızı görmezden gelir, birbirimizin eksilerini abartırız.
Birbirimizin başarısı ile gururlanmaz, aksine kıskanırız
Hak ettiği değeri vermek yerine onu küçük düşürmeye çalışırız.
Kürtçede bir söz var “ğiyare hewle tale”(bahçedeki salatalık acıdır) misali.
Yani birbirimize karşı hoşnutsuzluk ve zıtlık var.
Bu, şehrimizin suyundan, toprağından yoksa havasından mı?
Havasından olma ihtimali sanki daha ağır basıyor.
Havası kirli ya şehrimizin, galiba huyumuza da kirlilik bulaşmış olabilir.
Sadece Batman’da değil metropollerde ve başka üllkelere göç edenler arasında da durum farklı değil.
Gurbet elde bile itici güç, onların bir araya gelmesini engelliyor.
Bu nedenden dolayı hemşerilik bilinci gelişmiyor, şehre karşı aidiyet hissi güçlü değil.
Bu durum aslında sosyolojik bir araştırma gerektiriyor.
Bireylerin birbirine karşı soğukluğunun ,tahammülsüzlüünün ve sevgisizliğin nedeni nedir?
Neden yaşamın her alanında bu zıtlık?
Bu zıtlık nedeni ile oluşan bu dağınıklığımız, bize çok şey kaybettiriyor.
Ama yine de bu huyumuzdan vazgeçmiyoruz.
Nerede, ne koşulda olursak birbirimize köstek olmayı çok iyi başarıyoruz.
Batmanlıya ve Batman’a düşman.
Başka düşmana gerek yok. Çünkü her birimiz bu görevi yerine en iyi şekilde getiriyoruz.
Kutuplaşma, ötekileştirme, tuzağa düşürme ne ararsan bizde mevcut.
Geçmişimiz bu tür yanlışlarla dolu.
Bu yüzden hem biz hem yaşadığımız şehir kaybetti.
Umarım gelecek nesiller bu hataya düşmezler, birbirini sevmeyi, güvenip birlik olmayı başarırlar.
