Kendimce sivil toplumculuk yaparak, gazete ve sosyal medyadaki yazılarımla hak savunuculuğu yapmaya çalışıyorum.
Hakikati kendimce, imkânlarım, gücüm ve cesaretimin yetebildiği ölçüde yazmaya çalışıyorum.
Bu duruşumdan birçok kişinin rahatsız olduğunu, bu yüzden beni sevmediklerini de biliyorum.
Özelikle bir kesim tarafından sevilmediğinde bu ülkede başına neler gelebileceğini de tahmin edebiliyor ve biliyorum.
Ama hakikatı savunmak değil, susmanın günah ve suç olduğuna inanıyorum.
İnsanlık adına, bir insan olarak iyilik yapmak için ne yapmak gerekiyorsa onu yapmaya çalışıyorum sadece.
Bunu bir suç olarak da görmüyorum.
Nereden ve kimden gelirse gelsin haksızlığa, zülme, şiddete ve hak gaspına karşı çıkmamak, aslında suçtur.
Her türlü hukuksuzluğa karşı olmak, az çok bir tepki ve refleks vermek, ahlaki ve insani bir görevdir çünkü.
Şahsen bu şekilde davranmak, bana gurur ve mutluluk veriyor.
Bunca kötülüğün içinde yaşama tutunabilmenin yaşam kaynağıdır.
Kıt kanaat bu uğurda yaptıklarımdan korkmaktan ziyade, yapamadıklarıma ve aslında yeteri kadar ses çıkaramadığıma üzülüyorum.
Uğraşımız belki insanlık için özlemini duyduğumuz onurlu, eşit, özgür ve kardeşçe yaşama yetmiyor ama sessiz kalmaktan, yanlışlara ortak olmaktan iyidir en azından.
Ama şuna da içtenlikle inanıyorum;
Zulmün, haksızlığın karşısında susmanın hiçbir haklı gerekçesi yoktur, olamaz.
Elbette bazen yaptıklarımızın, uğraşılarımızın yetersiz ve etkisiz kaldığı umutsuzluğuna kapılıyorum.
Ama hiçbir zaman iddiallerimden, mücadelemden vazgeçmedim.
Kimsenin kulu, kölesi, körü körüne savunucusu ve tetikçisi olmadım.
İnandığım değerler ışığında kendime bir rota belirledim.
Her dem ve dönemde böyle oldum,
değişmedim, ikiyüzlü davranmadım.
Bundan ötesinde benim için kim ne diyorsa bilin ki iftira ediyor.
Başta da söyledim, benim yaptıklarımı benimsemeyenler , sevmeyenler olabilir.
Zaten derdim,kimseye kendimi sevdirmek değil.
Tek derdim, vicdan sahibi olmanın gereklerini yerini yerine getirebilmektir.
Bunun için de zerre kadar ne bir korku ne de bir pişmanlık duyuyorum.
Ama duruşumdan dolayı çevremden uyarılar geliyor.
Hatta benim için kaygılanıp üzülenler de oluyor.
Anlayacağınız ben yazıyorum, onlar korkuyor.
Ne tuhaf bir durum değil mi, ben gerçekleri ifade ediyor yazıyorum, onlar korkuyor.
Onlara da buradan söyleyeceğim tek söz;
Herkes için özgür, eşit, insanca bir yaşamı savunmak, her bireyin görevidir.
Ben de bu kapsamda kendime düşeni yapmaya çalışıyorum. Sizin benim için korkmanıza, endişelenmenize hiç gerek yok.
