Bir zamanlar Türkiye’de “kanat önderi” deyince akla ilk gelen, FETÖ’cülerin başıydı.
Darbe yapmaya kalkışınca itibarsızlaşıp, terörist başı oldu.
FETÖ’ye itibar ve kanaat kalmayınca farklı kulvarlarda yeni kanaat önderleri türedi.
Tıpkı tribün liderleri gibi kanaat önderlerinin sayısı da her geçen gün artıyor.
Neye göre, niye kanaat önderi? O da çok önemli değil.
Önüne gelen, bir şekilde bu sıfatı kullanmaya başladı.
Aşiretin kanaat önderi,
Ailenin kanaat önderi,
Camianın kanaat önderi,
Tarikatın kanaat önderi,
İşadamlarının kanaat önderi,
Eğitimcinin kanaat önderi,
Sporun kanaat önderi,
Sanatçının kanaat önderi,
Köyün, şehrin, kasabanın kanaat önderi,
Yani anlayacağınız her meslekte, her guruptan, onlar, yüzlerce, kendini kanaat önderi gören kişi çıktı.
Kendisine kanaat önderi vasfını veren verene...
Kimin neden, niçin hangi özelliği ile kanaat önderi olduğu da belli değil.
Çoğu da ısmarlama kanaat önderi.
Ne kanaat edilecek bir özelliği var ne de toplum ona itibar ediyor.
Ama yine de etrafındaki birkaç yalakanın ona kanaat önderi demesi ruhunu okşuyor.
Ne hikmetse genelde kanaat önderi denilen kişi zengin ve siyasi tarafı olan kişilerdir.
Yani toplumda ne kadar bilge kişiliğiniz, itibarınız, saygınlığınız varsa da zengin veya siyasi bir tarafa yakın değilseniz siz kanaat önderi olamazsınız diye bir kural var.
Bu durum, bilgisi ile bir yere gelemeyen ve kendini bir şey sananların, statü kazanma arzusundan kaynaklanmaktadır.
Yıllarca toplumun önüne reis, ağa, şeyh deyip birilerini öncü yaptılar.
Bunlar devlet ile millet arasına adeta set oldular.
Reis, ağa ve şeyh ne dediyse o oldu.
Bu sıfatlar yeteri kadar yıprandı.
İtibar da görmüyor birçoğu.
Şimdi de bu sıfatların yerini “kanaat önderi” aldı.
Memleketin genelinde olduğu gibi şehrimiz Batman’da da bir anda birçok kanaat önderimiz oldu.
Batmanlılar onlara kanaat ediyor mu, etmiyor mu o ayrı ama her gün bir yenisi listeye ekleniyor.
Bulundukları köy ve mahallede aday olsa muhtar bile olamayanlar, bir bakıyoruz bir anda kendisine kanaat önderi sıfatını takıyor.
İnsanlığı, ne kadar bela varsa tümüne bulaştığı bu dönemde, bu gidişata “dur” diyebilseydiler eyvallah derdik kendilerine.
Ama bir şey yaptıkları ve değiştirdikleri de yok.
Bir sıfat sahibi oluveriyorlar, egolarını tatmin ediyorlar sadece.
Toplumun geneline de yutturuyorlar ne yazık ki.
Bir süredir yazılarım beğenilmiyor.
Dünyanın içinde bulunduğu durum, moralimi de bozuyor,
Özel hayatta da işlerimin pek iyi gittiği söylenemez.
Geleceğe dair genel anlamda umut verici bir ışık da görünmüyor.
Bu karamsar ruh halinden kurtulmak için ben de kendime boş bir alan bulup kanaat önderi olarak takılsam mı diye zaman zaman düşündüğüm oluyordu bir süredir.
Aynanın karşısına geçip o yana bu yana dönüp kendime baktıktan sonra soruyorum “benden kanaat önderi olabilir mi?” diye.
Cep telefonumla yüz ifadelerimi farklı açılardan çekip çekip bakıyorum.
Sonra başka bir yönteme başvuruyorum, yolda yürürken yürüyüşümü değiştiriyorum.
Ama her şeye rağmen içimde bir ses “olmaz böyle bir şey, sen kim kanaat önderi olmak kim” dedi.
Sonrasında kesin kararımı verdim, benden kanaat önderi olmaz, en iyisi beğenilmese ve dikkate alınmasa da yazı yazmaya devam.
