Normal ekonomik hayat şartlarında maaşı fena sayılmayan birinin sitemleri üzerine bu yazıyı yazmaya karar verdim.
Evi kendisinin.
Arabası var.
Çocuk sayısı makul sınırda.
Aylık geliri ortalama 7 bin lira.
Ama hayat pahalılığından şikâyetçi.
“Markete gittim doğru dürüst bir şey almadım ama faturayı görünce şaşırdım” diyor.
“Filem bile dolmadı” diyor
1,5 kilo kiraz,
1.2 kilo kayısı,
2 kilo kavun,
2 adet ekmek,
2 kilo patlıcan,
İhtiyaçları varmış halen.
File dolmamış bile.
Mutfak ihtiyacından birkaç ihtiyaç sadece.
Peki, ne kadar tutmuş size bu file?
30 lira mı?
Çıkın biraz
50 Lira mı?
Biraz daha çıkın.
70 Lira mı?
Tabi ki daha fazla.
Belki inanmayacaksınız, bir filelik ihtiyaçlar 84 lira tutmuş.
Üstelik file tam da dolmamış.
Filede et gibi kilosu 60 lirayı bulan ihtiyaçlar yok.
Yağ gibi 5 litresi 100 lira olan ürün yoktu.
Pirinç gibi 2 avucu 10 lira olan gıda maddesi yoktu.
Sadece birkaç adet temel gıda ihtiyacı hepsi.
Bu hayat pahalılığından orta halli bir bile şikayetçi ise asgari ücretle çalışan ne yapsın?
Hadi asgari ücret alanı da geçtik, işsiz olan ne yapsın?
Kuraklık yüzünden çok zor günler geçiren çiftçi ne yapsın?
Gerçekten zamlar ve hayat pahalılığı, herkesin belini büküyor.
İnsanların alım gücü düşüyor.
Ekonomik olarak vatandaşın piyasası alev alev.
Mutfak yanıyor.
Açıklanan düşük enflasyon rakamlarına vatandaş inanmıyor.
Kendi bütçesi ve filesine daha çok inanıyor çünkü.
Bu nedenle zamların önüne acilen geçmek lazım.
Çünkü her kesim, zamlardan bir şekilde etkileniyor.
