Sonbahar gelmiş farkında mısınız?
Yani, mevsimlerin sultanından söz ediyorum.
Tavsiyem size, sonbaharın çabucak kaçmasına müsaade etmeyin, keyfini çıkarın.
Sabahını,
Gündüzünü,
Akşamını ayrı, ayrı bir güzellikte yaşayın.
Yaşadığımız sonbahar o kadar güzeldir ki gözümde,
Dicle Nehri kadar coşkulu,
Hasankeyf gibi güzel ve ihtişamlıdır adeta.
Mevsimin kokusunu, rengini sanki daha çok his ediyorum bu sene.
Dallardan savrulan yapraklar daha çok ve ahenkli sanki.
Kurumuş yapraklardan bir yastık yapıp başucuma bırakasım geliyor.
Dallarından düşen gül yapraklarından ise şimdiden bir kavanoz dolusu topladım.
Bir de her gün gökyüzünden savrulan göçmen kuşları uğurluyorum.
Kış erzaklarını yuvalarına taşıyan karıncaları saatlerce izliyorum.
Sonbahar bu yıl çok muhteşem çok.
Adeta ezber bozan bir sonbahar.
Doğada sadece sarı hakim değil.
Gök kuşağındaki tüm renklere bürünmüş bir mevsim gibi adeta.
Yani öylesine bir sonbahar değil.
Hem bu sonbahar uzun sürecek gibi de.
“Bitmese, gitmese keşke” diyorum.
Ama yine de bitecek farkındayım.
Artık son bahar benim için hazan mevsimi değildir.
Üzülüp kederlenmeyi bıraktım.
Şunu öğrendim ki iklim insanın yüreğindedir.
Nasıl his ederse yüreğin mevsim de öyle şekillenir.
İçimdeki hislerin iklimini yaşıyorum bu sonbaharda.
Yani yeni yeni umutların, güzel bir dünyanın düşlerini kuruyorum.
İlkbahar, yaz biraz da kışı yaşıyorum.
Buna her mevsimden güzel bir parçanın olduğu eşsiz bir zaman diyebilirsiniz.
Cennette geçecek olan zamana benziyor.
Yüreğim böylesine sevinçli ve heyecanlı.
İçimde yaprak dökümü yanında yeni, yeni yeşerenler de var.
Benim için artık sonbaharlar ziyan olup kaybolan bir zaman değildir.
Bir güzelin gülüşü esnasında gözlerinde beliren ışıktır.
Dünyayı aydınlatan barışı getirecek bir ışık.
Savaşları, zulmü yoksulluğu da bitiren.
Bu yüzden hepimiz sonbaharız artık.
Kelebeklerin özgürce kanat kırpışları,
Yaprakların renkten renge girdiği gibi.
Yağmur kokusunda ve rengindeyiz.
Ezberden değildir bu sonbahar çünkü.
Bin bir umut ve anlam yüklenmiş bir sonbahardır.
