Batman Sonsöz Gazetesinin acar muhabiri, jet gibi bir dönüş yaptı.
Pandemiden bu yana pek dışarı çıkmıyordu.
Arada bir evden gazeteye haber yolluyordu.
Haberleri yayınlanınca çok mutlu oluyordu.
Haberler yayınlanmayınca gazete editöryasını bana şikayet ediyordu.
Gereği yapılamayan şikayetleri, bir hayli birikmişti bende.
Covid korkusu azalınca evden çıkmaya başlayan Gariban Osman soluğu İstanbul’da aldı.
Yaklaşık 2 ay Ankara ve İstanbul’da kaldı.
Sonra gazeteye aktif olarak dönme kararı aldı.
İlk işi, çalınan bisiklet yerine yenisini almak oldu.
Bu sıralar yerinde durmuyor.
Bazen gazeteye 10 haber ile dönüyormuş.
Arada bir fırsat bulunca bana uğruyor, dertleşiyoruz.
Geçenlerde bana bir flash bellek teslim etti;
“Bu sende kalsın, içinde hayat hikayemi var, bir gün belki yazarsın” dedi.
İçime bir kuşku düştü.
Uzun uzun hayat hikayesini yazmış fotoğraflar eşliğinde Osman.
Yaşadığı haksızlıkları, kırgınlıkları, acıları ve başında geçenleri anlatmış.
Yüreğim dağladı, gözlerim doldu yazdıklarını okuyunca.
Sonra içime bir kuşku düştü, Osman neden anılarını yazıp bana teslim etme gereği duydu.
Gazeteyi ve bu şehri bırakıp gitmesinden endişelendim.
Aradım, bu şehirden gitmeyeceğine, yanlış bir şey yapmayacağına dair kendisinden söz aldım.
Osman’ın her zaman sözüne güvenmişimdir.
Gariban Osman’ı daha iyi tanımanız için bu dünyadaki tek isteğini ve hayat hikâyesinin kısa bir bölümünü sizlerle paylaşmak istedim.
Gariban Osman 27.03.1975 tarihinde Batman’da dünya gelir.
Engelli olmasına rağmen daha çocuk yaşta çalışmaya başlar.
Ailesi dahil kimseye muhtaç olmaz.
1994 yılından itibaren Telekom İş Merkezi önünde ayakkabı boyacılığı yapmaya başlar.
Hayatta hep hırpalanır, ezilir, ötekileştirilir.
Bir engellinin karşılaşacağı her zorluğu yaşar.
Aile içerisinde bir gün kendisine de evlenme sırasının gelmesini bekler.
Evlenip mutlu bir yuva kurmak ister.
Ancak halen beklediği sırası gelmedi.
Karşılıksız aşklar yaşar.
Birçok kişi onu seviyormuş gibi davranır.
Onun duygularını sömürürler.
Ondan fayda sağlarlar.
Sonra da kapıyı yüzüne kapatırlar.
Bir süre hayata küser, ailesinden habersiz İstanbul’a göçer tek başına.
Otogarda çay ocağı işleten biri, onu sokaktan alır, yanında çalıştırmaya başlar.
Bir süre sonra patronu ani kalp krizi sonucu yaşamını yitirir.
Osman tekrar sokakta yalnız başına kalır.
Çaresiz bir şekilde tekrar Batman’a döner.
Batman’da her şey bıraktığından daha kötü durumdadır.
Bu yüzden psikolojik sorunlar yaşamaya başlar.
Hayatı alt üst olur.
2001 yılında Batman Basınına ilk adımı atar.
Gazete dağıtıcısı olarak çalışmaya başlar.
İlk çalıştığı gazete Batman Postası olur.
2002-2009 yılları arasında Batman Çağdaş Gazetesinde çalışır.
Bu arada ailesi ile yaşadığı sorunlardan dolayı 6 ay geceleri sokakta kalır, eve gitmez.
Soğuk gecelerde, çöp konteynırını yan yatırıp içinde yattığı geceler bile olur.
2010 yılından bu yana önce Batman Gazetesinde sonra da Batman Sonsöz Gazetesinde muhabir ve dağıtıcı olarak çalışır.
Gazete Sahibi Ercan Atay’ı ağabeysi, Hatice Türkan’ı ablası, Yusuf Kavak’ı kardeşi, beni de sırdaşı olarak görüyor.
Kendisine haksızlık yapanları, hakkını yiyenleri asla af etmeyeceğini söylüyor Gariban Osman.
Yaşlı annesi ile yaşıyor şu anda.
En büyük hayali ve isteği, evlenip mutlu bir yuva kurmaktır.
Buna da ne ailesinin ne de kendisinin ekonomik imkanları el vermiyor.
Sosyal Hizmetler İl Müdürlüğü, Belediyeler, hayırsever iş insanları zaman zaman dezavantajlı bireyleri evlendirerek jest yapıyor.
Umarım sorumluluk sahibi birileri çıka da Gariban Osman’ın bu hayalini ve dileğini yerine getirir.
