1975 yılının sonbaharında ilkokula başlamıştım.
O zamanlar bizim köyde okul yoktu, komşu köye okula giderdik.
İlk öğretmenim ve okulun ilk günleri hayal meyal aklımda.
Öğretmenimiz N.A. idi, onu daha ilk günden sevmedim.
Gerçek bir öğretmen, insanı hayata hazırlayan, bilgi ile donatan ve bilinçli olmasını sağlayandır.
Öğretmen, öğrencilerine insanlığı öğreten ve örnek alan bir rol modeldir.
Benim ilk öğretmenim hiçbir zaman rol modelim olmadı.
Okulda anadilimiz olan Kürtçeyi konuştum diye bize sıra dayağı çekmişti.
Ne şartlarda bir köyden bir köye geldiğimizi bile bile geç kaldığımızda bizi tahtaya çıkarıp cezalandırdığı için de sevmedim.
İlkokulun birinci sınıfından sonra ise öğretmenlerimi çok sevdim.
Onlar da beni sevdi, aramızda çok güçlü bir bağ oluştu.
Her öğretmenin, öğrencisinin hayatına büyük katkıları vardır kuşkusuz, bu yüzden öğretmenlerin hakkını ne bir hediye ne bir söz ile ödeyemeyiz.
Elbette hiçbir öğrencinin, öğretmenlerini unutması mümkün değildir.
Ama benim unutmak istemediğim öğretmenlerim arasında ne yazık ki sevmediğim bir öğretmenim var.
24 Kasım Öğretmenler Günüydü, öğretmenlerimi bir kez daha hatırladım.
Bana yol gösteren tüm öğretmenlerim film şeridi gibi gözümün önünden geçti.
Kürtçe konuştum diye beni cezalandıran öğretmenim de geçti gözümün önünden.
Biz Kürtlerin anıları arasında işte böyle tatsızlıklarla hatırlanan öğretmenler de var.
Ama her şeye rağmen yaşınız kaç olursa olsun öğretmenler gününün büyük önemi vardır, her okul okuyan için.
Ülkemizde her yıl 5 Eylül ve 24 Kasım’da iki kez öğretmenler günü kutlanır.
Evrensel olan öğretmenler günü UNESCO tarafından öğretmenleri onure etmek için seçilmiştir ve 5 Ekim’de kutlanır.
Diğeri ise bizim ülkemizde her yıl Mustafa Kemal Atatürk'ün başöğretmen olduğu 24 Kasım Günü öğretmenler günü olarak kutlanmaktadır.
Öğretmenler gününü sadece kutlamak yetmiyor elbette.
Her okula gidene rehberliği, dostluğu ve disiplini öğretendir öğretmen.
İyi bir öğretmen, anne ve babadan sonra gelir.
En sevdiğim öğretmenim kim diye sorulsa biri hariç hepsi derim.
Sevmediğimi silip atmak istiyorum hatıralarımdan, onu da beceremiyorum yıllardır.
Öğretmenler gününde sevgisizlikten söz etmek istemezdim.
Çünkü hiçbir öğretmen nefreti ve sevgisizliği öğrencisine öğretmez.
Hep doğru yolu öğretir.
Ben de büyüyünce öğretmen olmak istiyordum.
Çünkü öğretmenlik, her kişiye nasip olamayacak kutsal bir meslektir.
Eğitim, hayattaki başarının anahtarıdır.
Öğretmen ise öğrencilerin hayatlarında en çok iz bırakan kişidir.
Sevmediğim öğretmenim hariç, tüm öğretmenlerin gününü içten kutluyorum.
