Hayatta her şeyin bir iyisi, bir kötüsü vardır.
Ama herkes bunu birbirinden çoğu zaman ayrıt edemez.
Bazen de iyi ve kötü de kişiye göre değişiyor tabi ki.
Kimine göre iyi olan diğerine göre ise kötüdür.
Başkasına göre iyi olan, diğerine göre kötü olabiliyor.
Yani bakış açısına göre durum değişebiliyor tabi.
Bu gayet normal bir durumdur.
Bazen sırf inatlaşmak için de birinin siyah dediğine, diğeri beyaz diyebiliyor.
Tabi ki işin gerçeği ise insanlar, hayatta her zaman en iyisine sahip olmak isterler.
İyiyi ve kötüyü birbirinden ayrıt ederken genelde hissi davranıp, çıkarlarını gözetirler.
Bu yüzden içlerindeki sahip olma duygusu ve aşırı hırs yüzünden yanlış kararlar verirler.
İşin ekonomik çıkarları yüzünden doyumsuz bir hırsa sahip olanlar, onurlu bir yaşam, sosyal, kültürel ve çevre hakları konusunda hep aza kanaat eden bir anlayış içerisinde olurlar.
Oysa yaşanan bütün sorun ve sıkıntılar da aza kanaat etmemekten kaynaklanmaktadır.
Yani iyinin kötüsü ile yetinmekten kaynaklıdır.
Madem iyi değil hiçbir şey, bende iyiyi bulana kadar mücadele etme anlayışı yoktur.
Genelde tercihler, kötünün iyisi şeklinde oluyor.
Bu da hali ile toplumda bir memnuniyetsizliğe, umutsuzluğa yol açıyor.
Oysa hayat, mücadele etmekten ibarettir.
Hayata ne verirsen o sana bir şekilde geri döner.
Bir şey vermez ve mevcutla yetinirsen o zaman yaşamın da bir anlamı kalmaz.
Her şeyin iyisine, özgür ve onurlu bir yaşama sahip olmak, her bireyin hakkıdır.
Bu hakkı elde etmek de bir yerde de insanın elindedir.
Öyle kötünün iyisi ile yetinerek bu haklar elde edilmez.
Dünyamızın yaşadığı bütün sorunların temelinde bu anlayışın sebep olduğu durum söz konusudur.
Yaptıkları ile dünyadaki bütün canlıların yaşamına etki eden tek akıllı varlık olan insanın dünya üzerindeki tutumu, rolü ve misyonu çok önemlidir.
Bu yüzden insanların “elimden bir şey gelmiyor” demeleri doğru bir tutum değildir.
Bu tutum mevcudun da elinden gidebilme korkusudur.
Maalesef bu tutumun sonuçları sadece bize değil bütün insanlık ailesine de zarar veriyor.
Yaşanan savaşların, çatışmaların bir sebebi de bana necilik ve aza kanaat getirmekten kaynaklıdır.
Elbette eldeki imkânların varlıkların değerini bilip, korumak ve bir yerde şükretmek gerekir.
Ama kötü ve iyiyi bir birinden ayrıt edip kötüye kötü, iyiye de iyi demesini bilmek gerekir.
Bu cesareti ve duruşu sergilemezsek, yaşam gittikçe çekilmez hale gelir.
İrademizi ve şuurumuzu da kaybederiz bu gidişle.
O yüzden siz siz olun kötünün iyisi ile yetinmeyin.
İyi olanda ısrar edin yoksa kötüye mecbur kalmayın.
Sabredin, isteyin, umudunuzu yitirmeyin yeter ki.
