Benim de bir emekçisi olduğum Batman Sonsöz Gazetesinin logosu mavidir.
Her gün önümüzden geçen ve Petrol taşıyan yorgun vagonların rengi ise siyahtır.
Tren manzaralı gazetemizin camlarında mavi ile siyahın yansımasını görürüz hep.
Mavi ve siyahın hiç bu kadar birbirine yakıştığı görülmemiştir.
Bazen de koca çınar ağacından düşen yaprakların yeşil ve sarı renkleri karışıyor siyah ve maviye.
Tren her gün, rayları üzerinden yorgun ve yavaşça yol alırken, biz ona, o bize bakar.
Kaldığımız binadan daha eskidir trenimiz.
Ama yine de bizim damımız her kış rutubetlenip akar.
Yazın çok sıcak, kışın çok soğuk olur ofisimiz.
Gazete ve rutubet kokusu bir birine karışsa da yürekler hep sıcacıktır.
Zorluklar, sıkıntılar, yetmezliklerden bazen kederleniriz de.
Siyah bakarız o yüzden her şeye o an.
Karamsarlığa düşeriz bazı, bazı.
Bazen küseriz herkese her şeye.
İçimizdeki umut ışıkları bir, bir söner.
Soğur birden, yüreğimiz daha çok üşür.
Arkamıza bakmadan tamda bırakıp gidecekken her şeyi, mavi yetişir imdadımıza.
Birde sesi, soluğu olduğumuz sessiz çoğunluk gelir gözümüzün önüne.
Savaşın tüm acımasızlığının vücuduna da izler bıraktığı Suriyeli küçük Evin yanmış minnacık ellerini uzatır “dur gitmeyin, bizi bırakmayın ”der.
O zaman ilk günkü gibi yine umutla bakamaya başlarız geleceğe.
Yelken açarız yeniden yaşama.
Yurttaş gazetecilik hem fedakârlık ister.
Damlasa da damı gazete ofisinin,
Yazları sıcaktan kavrulsak da,
Direniriz ilkeli gazeteciliğimize, Plaza gazetelerine tercih ederiz bulunduğumuz yeri.
Çünkü simsiyah camlı Plazaları tercih etmenin halktan bizi koparacağı anlamına geliyor.
Bizim gazete gibi ofisleri yere sıfır olan gazeteler gözlem kulesi gibidir,
Şehrin nabzını tutarlar her an,
Hayata karışır,
Halkla bağları koparmazlar.
Gazeteciliğin gereği de budur.
İç içe olmaktır, halktan biri olabilmektir.
Kibirden ve gösterişten uzak durabilmektir.
Sana ulaşmak isteyen kişinin bir adımda sana varacak kadar yakın olmaktır.
Batman Sonsöz Gazetesi işte böyle bir gazetedir.
Herkese eşit mesafede bir adım ötede bir gazetedir.
Siyahta, mavide bakarsak yaşama biz değişmiyoruz.
Yeşil ve sarıda var hayatımızda.
Bin bir renk hayallerimiz de var.
Ama hayallerimizde asla Plaza gazetecisi olmak yoktur.
Taaki tren manzaralı ofisimiz Plaza yapılmak üzere elimizden alınana kadar burada olacağız.
Biz buradayız, kaçak çayımızda var, canınız istediyse buyurun gelin.
