Doğar doğmaz sabır öğretilir bizlere.
Sabırla büyüdük hep.
Sabır ederken tespih çekeriz.
Sonu olmayan sabırlara iyi gelir.
Parmaklar içerisinde kayar birer birer tanelerinde tespihin.
Tespih taneleri yorulur ama o dertli parmaklar yorulmaz.
Elden ele dolaşır tespihler, sohbetlerde.
Herkesin elinde bir tespih.
Ama en çok siyahı var.
Renklerin şahıdır siyah.
Tüm renkler bir olur, siyaha döner.
Siyah, asaleti, yalnızlığı, ölüm ve korkuyu temsil eder.
Yüreklerde biriken acıdır, gamdır siyah.
Her bir siyah tespih tanesi acının karartısıdır.
Acıların, umutların, sabrın karardığı bir coğrafyadır burası.
Tespihler en çok da siyah olur bu yüzden.
En çok hediye edilen ve çekilen tespihler, zifiri bir karanlık rengindedir.
Sürekli elimde taşıdığım bir tespihim yok.
Hediye edilenler öylece duruyor bir köşede.
Hepsi de siyah.
Sevmesem de siyahtan tespihlerim birikiyor.
Sıkıntıların sıkıntılara eklendiği bir dönemde aldım bir köşede öylece duran en hafif olanı.
Önce saydım,
Önce 32
Sonra 33
En sonun 34 tane çıktı.
Bu, kafamın ne kadar dağınık olduğunu gösteriyordu.
Saymaktan vazgeçtim.
Taneleri çabuk alıştı parmaklarıma.
Gözüm gümüşten imamesine takıldı.
Biraz yoğunlaştım tespihe, stresli ruh halime tam iyi gelmişti ki birden ipi koptu.
O an sanki yüreğim darmadağın oldu etrafa yayılan tespih taneleri ile.
Tespih yerine yüreğim koptu adeta.
Taneler bir anda kaybolmuştu sanki.
Çok uzaklara gitmişti her biri.
Darmadağın oldu yüreğim bir anda.
Toplayıp bir araya getirmek mümkün değildi.
Uzaklara gitmişti her biri.
İlk kez elime sabır için aldığım tespih, yüreğimden bir parça koparmıştı.
Anladım tespih tanesi her zaman sabır değildir.
Sizin dertleriniz, kederiniz, acılarınız birikmemiş ve hiçbir tespihinizin tanesi dağılmamışsa beni anlayamazsınız.
