Batman’da gittikçe yaygın hale gelen çağın en kötü vebası uyuşturucu ile neden baş edilemiyor?
İnsanlar nasıl uyuşturucu batağına düşüyor, düşürülüyor?
Gerçekten genel anlamda bir içselleştirme ve göz yumma söz konusu mudur?
Uyuşturucu satışı ve kullanımı suç olduğuna göre bu suçla etkin bir mücadele veriliyor mu?
Batman’da binlerce uyuşturucu batağına düşen genç ve çocuk olduğu söyleniyor neden bunların tedavisi için Madde Bağımlılığı ile Mücadele Tedavi merkezi kurulmuyor?
Beyin ve insanın bütün yaşamsal organlarını iflasa götüren, toplumsal çürümeye erozyona yol açan bu illetle ilgili kamuoyu neden bilinçlendirilmiyor?
Bireyin sadece ruh sağlığını değil sosyal, ekonomik ve kişilik açısından etkilediği örnekleri ile iyi bir şekilde anlatılıyor mu?
Uyuşturucu bağımlılığını yaygınlaştıran sosyal ve çevresel etkiler tek tek tespit edilip neden ortadan kaldırılmıyor?
Arz ve talep bağlantıları neden dikkate alınmıyor?
Madde bağımlılığı ile ilgili en önemli faktör olan önleyici ve engelleyici tedbirler neden alınmıyor?
Kurumlar arası çalışma gerektiren bu ciddi ve hayati sorunda neden güçlü bir birliktelik sağlanamıyor?
Süreklilik gerektiren bir mücadele olduğundan neden madde bağımlıları ile ilgili toplu bir kayıt tutulmuyor?
Kamu kurumları ile STK’lar bu alanda neden işbirliği yapmıyorlar?
Bilinçlenme ve mücadele için yerel medyanın desteği neden alınmıyor?
Bağımlılarla ilgili bir veri ve izleme altyapısı neden yok?
Öğretmen, Din görevlileri, Aile hekimleri, Sosyal hizmetler uzmanları, uyuşturucu ile mücadele konusunda eğitildiler mi?
Uyuşturucu madde satanların vatandaşlar tarafından nereye şikâyet edileceği yeteri kadar biliniyor mu?
Uyuşturucu ile mücadelede gerçekten tüm kurumlar seferber edilmiş bir şekilde seferber olmuşlar mıdır?
Elbette cevabını merak ettiğim daha birçok soru var.
Ama yazımı sorularla bitirmek istemiyorum.
Aslında bu sorulardan sonra söylenecek fazla bir söz kalmıyor geriye.
Çünkü her bir soru içinde çözümünü de söylüyor.
Bu sorduğum sorulardan yarısının cevabı evet olmuş olsaydı sanırım şu anda şehrimizde uyuşturucu sorunu diye bir şey kalmazdı.
Ancak benim gözlediğim kadarı ile uyuşturucu ile mücadelede ciddi manada aksaklıklar var.
Ya ben çok şey görüyorum ya da onlar hiçbir şey görmüyorlar.
Daha önce genelde uyuşturucu satıcılarının kenar semtleri mesken tuttukları ve ticaretini orada sürdükleri söyleniyordu.
Ama dün akşam şehrin en işlek caddesi olan Diyarbakır caddesinin 50 metre uzaklığında bir ara sokağında gördüklerim karşısında şok oldum.
Gördüklerim ile ilgili çok şey yazmak, söylemek istemiyorum burada, çünkü biliyorum bu ihbar olarak kabul edilip sonra her gözaltına alınan zehir taciri ile yüzleştirebilirim.
Ancak sadece şunu söyleyeyim adamlar o kadar çok rahat davranıyorlar ki sanki nohutlu pilav satıyordular.
Karşılaştığım bu manzara aslında uyuşturucu satışı ile ilgili gelinen noktanın izahıydı.
Üzüldüm, ürktüm ve geleceğe dair kaygılarım daha da arttı.
