Binbir derdi olan şehrimizin günümüzde en hayatı sorunlarından biri de uyuşturucudur.
“ Bir sigaradan ne çıkar” denilerek madde kullanımına ilk adımı atan gençler hatta çocukların sayısı habire artıyor.
Çocuğu madde bağımlısı olan aileler, çaresiz, perişan ve ne yapacağını bilmiyor.
Her gün yeni bir dram, yeni bir vaka ile karşılaşıyoruz.
Tokat gibi değil, mermi gibi yüzümüze çarpıyor gencecik çocukların içinde bulunduğu tükenmişlik.
Hayatları kararmış her birinin.
Hayatı kararan herkes, etrafındakilerinede bulaştırıyor bu zehiri.
Bataklığa düşenler, elleri kime uzansa yanına çekmeye çalışır.
Duyduklarım ve gördüklerime bakarak uyuşturucu bağımlılığında durumun vahim olduğunu görüyorum.
Bu bataklık içine düştüklerini kokuşturup çürüttüğü gibi bataklığın dışındakilerine de sirayet ediyor.
Kimse “bana ve yakınlarıma bulaşmadıktan sonra bana ne” demesin.
Bu illetin ne zaman, nerede kimi pençesine alacağı belli olmaz.
“Asla bu ailelerin çocukları bu tür pis işlere bulaşmaz” diye düşünmeme rağmen çocuğu bu illete bulaşan o kadar çok kişi var ki haddi hesabı yok.
Hepsi yıkılmış vaziyetteler.
Aileler tedirgin. çocuklar tedirgin.
Bu nedenle bu sorunla ciddi manada. topyekûn bir mücadele gerekir.
Özelikle bu işin ticaretini yapanlarla güvenlik güçlerinin etkin mücadele etmesi gerekir.
Halkın da uyuşturucu işi yapanların deşifresi için çabalaması gerekir.
Uyuşturucu batağına saplananların tedavi edilmesi gerekir.
Bu batağı bir şekilde kurutmak lazım. yoksa bu gidişle bu sorun herkesi içine alır.
Uyuşturunun geldiği boyut toplumda artık travmalara neden oluyor.
Ailelerin gözü hep çocuklarının üzerinde.
Çocuklarını adeta eve haps ediyorlar.
Özellikle kenar semtlerde çocuklar korkudan parka bile çıkamaz oldu.
Sokaklar, parklar, spor sahaları çevresi güvenli değil çünkü.
Neredeyse tüm kamusal alanlarda madde bağımlıları ve satıcıları kol geziyor.
Batmanlıların kâbusu olmuş uyuşturucu.
Keşke elde doğru bir istatistik olsa da şehrimizde kaç kişi bu iletin pençesine düşmüş o zaman görmüş olurduk.
Madde kullanımının geldiği aşama, çok riskli bir noktadadır.
Fakir-zengin fark etmez, her an birileri, bir şekilde satıcı veya kullanıcı duruma düşebilir.
İşte böylesi bir durum söz konusu.
Bu yüzden herkesin şapkasını önüne koyup bir değil on kere düşünmesi lazım ve “bana ne” dememesi lazım.
Çünkü bu sorun her bireyi ve her kurumu ilgilendiren ciddi bir sorundur.
