Sen dışında herkese artık çevrimdışı. Hayat kimine çevrimiçi olur, Kimine çevrimdışı. Ben sana hep çevrimiçiyken Sen kendine bile çevrimdışıydın. Bilmem seninle yaşadığım kaçıncı boyut bir çevrimdaşlık bu? Ama sen Unutma güzel, engellerle ancak kendine çevrimdışı olur insan..Çevrim çevrim çevriliyordum hep gözlerine, sen tezgahlarda ölü kuşlar satarken.. En ölü halim bile nefes aldırıyordu engelsiz hava sahası büyülerine, sen ölü geveze karanfiller doğururken. Bütün çevreler sana yasakken çevremde bütün kuşlar önce bir bir vurulup ölüm pazarlarında satılırken ben seni seviyordum SAFİce ve sen bilmiyordun... Seni defalarca uyarıyordum ölme de bana, öpme de beni; sadece çevrimiçi kal kalbime...Sense denize, göğe, maviye, bütün güzelliklere ve mutluluğa çevrimdışı oluyordun. Bir gün gelecek sen bütün engelleri kaldırmış olacaksın ama kuzular masumiyetini yitirmiş olacak keskin bıçak uçlarında.İşte o gün de ben sana öyle bir engel atacam ki.... Kalbinden bile beni geçirmeye gücün olmayacak.Sen bana çevrimiçiyken kuzu çevirmece oynayacak bütün cellatlar sevgililerin kollarında.Kimbilir belki herkese çevrimiçi, olacaksın;oysa aslında herkes sana çevrimdışı olmuştur çoktan....Çevrimdışı duygularda boğulacaksın, çevrimiçi nehir zannettiğin sığ sularda.
Kutulara dizilecek tüm yitirilmiş çevrimdışı sözcüklerin... Kuyular kör.. Zincirlerin sağır olacak... Duymayacak seni artık hiçbir kuyu.Midas'ın kulakları eşek kulakları, Milas'ın yolları çevrimdışı diye istediğin kadar bağırsan bile. Zihinsel engelli kalbim duracak sana elbet bir dün, dünya duracak işte o an. Bütün engeller önüne konuşlandırılmış olacak, hem de tekmili birden.Tam da hayat güzel, daha da özel olacak; her şey mavi masmavi olacak derken dünyan tersine dönecek.Sen olan yangınımı söndüreceğim. İşte ben o dün/an susmuş olacağım bütün pusularda ve yıldızını şaşırmış çevrimdışı pusulasızlıklarında.. Sustum... Sustum, sustum, sustum Sessiz sensiz dijital gerginliklerdeyim artık. Sus pus oldum satılmış insanlık paketlerinde her dominant geceye ve her analog ilkel karıncaya;yine de çevrimdışı olmaya adandın sen görücü usülü sanal medya aşklarında.Sessizliğimi bile duymayacak bir karınca uykusundaydın sen çünkü..Sana çevrimdışıyım, seninle küsüm konuşmuyorum;ama yine de nasılsın ha bir de ne olur ne olmaz bastığın yerlere de dokunduğun yerlere de dikkat et de çevrimdışı kalmasın sonra seçe kalbin.... Sessizliğini duymayan birine gönül verme/ SEVME, Gönlün İncinir , uykuların ziyan olur. dese bile sazıyla Kırşehir çöllerinde Neşet usta ben rüzgara/ustaya karşı hep çevrimiçi kalıyordum hastane koridorlarında sen/kalp yetmezliği şoklara inat. İnat, inat nereye kadar inat. Sonra döndüm kendime.. Dedim ki kendi kendime çevrimdışı konuşmalarımda..Önce kalbine at engeli,en iğnelisinden ve en çengellisinden...
Ve Söz ver artık Allah'a... Sadece sana çevrimiçiyim Allah'ım diye. Söz verdim bütün büyüler çözüldü, bütün oyunlar bozuldu ve saraylar yıkıldı. KALBİM ARTIK SADECE SANA ÇEVRİMİÇİ...
Ve Kalbim artık çevrimdışı on adım gittiğimde bir adım bile gülmeyen, zerre miskal beni anlamayan her kula ve hiçbir zaman hiçbir anlam ifade etmeyen suratı asık paraya pula...