Bilmediğiniz şey değil, hani diyor ya İsmet Özel “Allah insanı iddiasından vurur”.
Hadi siz bunu “Allah insanı iddiasıyla sınar” diye biraz daha naifleştirin.
Bu söz yine de ürkütmeyecek mi sizi?
Bir düşünün hayatınızda ne zaman iddia sahibi olduysanız ve hırsla bu iddianızı hayata geçirmeye çalıştıysanız, tökezleyip, afallayıp, yaralanıp düşmediniz mi?
Şişkin egonuzun yüzünüzdeki özgüven ya da kibir deyin makyajıyla yere en pisliğe kapaklanmadınız mı?
Allah insanı iddiasından vurur.
Özetle şımarmayın yani.
Hani her birimizin her gün mutlaka çocuklarımızın kafasına vura vura tekrarladığı “şımarmayın” yani.
En çok da biz büyükler şımarıyoruz sanki.
Evleniyor en iyi eş ben olacağım.
Olmuyoruz ama olamıyoruz ya da.
Evlendiğimizin birkaç yıl sonrası iş ve sorumluluk paylaşımı yaptığımız mecburi ev arkadaşlıklarına dönüyor ilişkilerimiz.
Rabbim küçük bir bebek veriyor avucumuza, babalık nasılmış dünya alem görsün şimdi.
Bırak dünya alemi o küçük yavru bile göremiyor.
En iyisini geçtim baba bile olamıyoruz.
Üç beş kitap okuyunca kendimizi en aydın sanıp herkesi karanlıktan kurtarmaya çalışıyoruz da o aydınlık sandığımız ışığın en çok bizi körleştirdiğini bilmiyoruz.
Gösteri dünyasına dönmüş sosyal ağlarda incili kaptan gibi giydiğimiz sıfatlarımızın her birini, gerçek dünyalarımızda biran evvel sırtımızdan atıp kurtulmaya çalışıyoruz.
Ne eşlik kalıyor ne babalık ne aydınlık ne de Müslümanlık.
Hani bu sözü okuyunca siz de korkmuyor musunuz?
Allah insanı iddiasıyla sınar.
Şımarmayın yani
Şımarmayın da her iddianızın başına inşallah diye Allah’ı zikredin iznini, müsaadesini alın.
İddianızı çabanızla, kaygınızla, samimiyetinizle besleyin.
Haddinizi bilin gerçekler ve tedbirlerle kuşanın.
Sonra; Ey Rabbimiz izninle bana bir şey olmaz. Sağlıklıyım çok şükür. Bana verdiğini diğerlerine de nasip et tek olmak değil maksadım. En olmak da değil.
Bana bir şey olmaz demeyin.
Şımarmayın.
Çünkü Allah, insanı iddiasıyla sınar.
Kurtulun yüklerinizden, soyunun o kibre taşmış özgüveninizden.
Çünkü Allah insanı iddiasından vurur.
Böbürlenip hor görme kimseyi.
Hoş gör. Gör ki senin de gelmesin başına.
Yok ama hor görüp hoş görünmeye çalışacaksan yine.
Unutma ne demiş Peygamberimiz:
“Kınadığı başına gelmedikçe ölmez bir insan”
