“Aptalca geliyor bana”
Diyor bir engelli ebeveyni. Ve devam ediyor.
Her sene bir gün dünya engelliler gününü kutlayanlar, üç beş afilli ve iddialı cümleyle bu özel günü kutladılar diye, engellilerin ya da ailelerinin mutlu olduğunu mu sanıyorlar?
Saçma ve aptalca geliyor bana.
Engelli bir birey olarak, çıkıp bir caddeyi ya da bulvarı geçmeye çalışın. Başaramazsınız. Kaldırımıdır, caddesidir, esnafıdır, direğidir, park etmiş aracıdır, rampasıdır, fiziki olarak tek bir sokak, cadde ya da bulvar, bulamazsınız bir engelli bireyin kendi başına gidebileceği.
Bana böyle bir cadde ya da bulvar gösterin ki Dünya Engelliler Gününü kutlayanlardan özür dileyeyim.
Hangi engelli birey kendi başına bir başkasının yardımına başvurmadan yaşamını idame ettirebilsin ya da kendine yetebilsin.
Aptalca geliyor evet ve bir engelli babası olarak beni de mutlu etmiyor ya da gururlandırmıyor ya da özel hissettirmiyor tüm o kuru kutlamalar.
Devletin ayda sadece 8 saatlik terapi desteğiyle ki bir çok rehabilitasyon merkezinde alan mezunu değil alandışı sertifikalı eğitimcilerle yürütülüyor, engelli bireylerin yaşamına ne kadar destek olabileceğimizi sanıyoruz.
Devletin evde bakım hizmeti adında verdiği aylık 1.700 liralık desteği alamamanız için size nasıl takla attırdığını mı anlatayım.
Ne anlatayım, dünya engelliler gününde özel eğitim anaokulunda okul idarecilerinin tüm çabasına rağmen okulun ısıtma sorununun bir aydır çözülemediğini mi?
Engellilere sağlanan en küçük desteğin bile minnetinden mi bahsedeyim.
Koca bir şehirde tek bir engelli parkının neden olmayışını mı sorgulayayım?
Bir çok esnafın neden hala işyerlerinin girişinde engelli rampası yapmayı kendine dert etmemesini mi? Yarım yamalak kaldırımlarda engelli rampalarını kapatacak şekilde park eden araç sahiplerini mi? Olmadı kaldırımları sergileme alanına, vitrine dönüştüren esnafı mı kutlayayım?
Engelliler trenle ücretsiz yolculuk yapabiliyorlarmış, bir engelli birey olarak tekerlekli ya da akülü arabanızla o trene binebiliyor musunuz?
Şehir içi belediye otobüslerinin, tekerlekli ya da akülü sandalyesiyle engelli bireyleri yanında refakatçisi olmadan otobüse bindirmediğini, sizinle uğraşamam dediğini de anlatayım mı?
Dünya Engelliler Gününü, gerek gazetelere verilen demeçler, gerek sosyal medya da gerekse de engelli derneklerini arayarak ya da ziyaret ederek kutlayanlar ben de sizi ve hala mumla aradığım çabanız ve samimiyetinizi kutluyorum.
Artık şu kuru sıkı kutlamalardan vazgeçin, hiç samimi değilsiniz. Samimiyet mi, buyrun engelli oyun parkları açın, engelli çocuklara dönük özel uygulama anaokulunu ısıtın, otobüsle ya da trenle yolculuk yapma olanağı sağlayın, caddeleri, kaldırımları, yolları kurumlarda engelleri kaldırın.
Neymiş Dünya Engelliler Günü kutlu olsun, olsun bakalım, Dünya Samimiyetsizler Gününüz kutlu olsun.
