Yüreğimde 12 bin yıllık bir serüveni tükenmek üzere olan kadim bir şehir ağlıyor.
Yıldır o ağladıkça, yüreğim kanıyor.
Paramparça olan yüreğimin her bir yanında derin yaralar açılmış.
Her Hasankeyf, Heskif denildiğinde bir parça daha kopuyor içimden.
Tarifi imkânsız bir hüzün...
Bir ağrı ve kanıyor her bir yanım.
Canım pahasına yıllardır verdiğim amansız bir mücadelenin anılarına karışıyor akan kan.
Yüz yıl, bin yıl...
Tıpkı Kadim Hasankeyf’in ömrü gibi 12 bin yıl geçse de biliyorum yüreğimdeki yaralar kabuk tutmaz.
Çünkü Hasankeyf unutulmaz, unutulmamalıdır.
Bu gün günlerden bayram ama yinede yüreğim kanıyor.
Fırtınalar savruluyor içimde.
Dicle kıp kırmızı akıp geçiyor yüreğimde.
Fırtınalar savuruyor beni her bir yana.
Ah Hasankeyf, ah Hasankeyf...
Diye bağırmak istiyorum.
Düğümlenmiş adeta dilim,
Kesilmiş avazım,
Nefes bile alamıyorum.
Dünyada gök kuşağı bütün renkler adeta yok olmuş.
Dünya gözümde sadece siyah ve beyaz...
Gökyüzü beyaz yıldızlarda siyah...
Hasankeyf’in kırık minaresindeki leylek renginde her şey...
Leyleklerde son mevsimini geçiriyorlar burada.
Sonbaharda bir daha gelmeksizin veda edecekler.
Hasankeyf’te vedaya hazırlanıyor.
Sevdasını istiyor sonunu izleyenlerden.
“Siz beni hiç sevmediniz.”
“Sahteydi her şeyiniz.”
“İyi gün dostu ve korkaktınız her biriniz” diyor.
Evet, ne yazık ki son pişmanlığın fayda etmeyeceğini bile-bile sonunu izledik hep birlikte Hasankeyf’in.
Şimdi dozerler, kırıcı makinler dolaşıyor ruhunun üzerinden.
Sudan önce mağaralarına betonla dolduruyorlar.
Köprüleri, Türbeleri söküp taşıyorlar.
Yürek mi dayanır bu acıya.
Bu darmadağın edilmesine...
Bu gün bayram çocukluğumda cennetten bir gün olan bayram...
Ama yüreğimde kanayan bir yara var bu bayramda.
Bu bayramda kendimi büyük bir sessizlik içinde bir hüznün bir burukluğun içinde his ediyorum.
Duygularım her zamanınkinden daha çok kederli.
Kederim o kadar ağır ki fırtınalarda savurmuyor.
Acılarında anılar içinde kaybolması da mümkün değildir.
Hasankeyf’tir hasretim özlememim.
O kadim kenti korumamanın,
Yeteri kadar sahiplenmenin,
Yaşatamamanın ezikliğidir.
Bayram da gelse yüreğimde durmaksızın kanayan yaradır Hasankeyf.
