Bir Dünya Engelliler Gününü daha geride bıraktık.
Birleşmiş Milletler tarafından ilan edilen 3 Aralık engellileri günü, Engellilerin başarılarını ve katkılarını ödüllendirildiği, maruz kaldıkları ayırımcılık ve eşitsizliğe karşı farkındalık yaratma ve haklarının desteklendiği bir gündür.
Ama ne yazık ki Toplum olarak daha bu günün anlam ve önemini yeteri kadar bilmiyoruz.
Bu önemli günü engelli bayramı sananlar bile var.
Bazı engelli STK temsilcisini arayıp ne diyeceğini bilmeyen bazı kişi ve yöneticiler “gününüzü kutluyoruz “ diyorlarmış.
Her neyin kutlamasıysa, acı ama gerçek manada 3 Aralık Dünya Engeliler günün anlam ve önemini toplum olarak tam da kavramış değiliz.
Bu önemli gün için söylenecek yerinde önemli dilek “engelsiz bir yaşam” temennisidir.
Çünkü engelli bireyler için gittikçe sosyal, ekonomik ve erişe bilirlik engeller artmaktadır.
Küresel pandemi engelliler için zorlukları, engelleri daha da artırdı ne yazık ki.
Dünya Engelliler Günü, engellilerin COVID virüsü belasından en çok etkilenen topluluk oldukları bir gerçektir.
Bu süreçte engellinin rutin sağlık ve rehabilitasyon hizmetlerine erişimi daha da zorlaştı.
Mecburi sosyal izolasyon ile birlikte yaşam şartları daha da ağırlaştı.
Sosyal yaşama ve iş hayatına katılımları kısıtlı hale geldi.
Özellikle ruhsal rahatsızlıkları olanlar bu süreçte daha da bozuldu.
Tüm dünyada engellilerin karşılaştığı problem ve engellere pandemi ile birlikte yenileri eklendi.
Özellikle tedavi olanaklarından faydalanma da öncelik avantajları neredeyse ortadan kalkmış durumda.
Covid ile birlikte hastanelerdeki yoğunluk onları da bu izdihamın içerisinde görünmez kıldı.
Bu yüzden engelli bireyler geçmişe oranla daha zor bir dönemden geçmektedirler.
Kendilerini unutmuş his ediyorlar.
Kendilerine büyük avantajlar sağlamanın peşinde değiller.
Çok çok özel bir ayrıcalıkta istemiyorlar.
Her topluluk ve her birey gibi rahat bir şekilde sosyalleşmek, iş yaşamına atılmak çalışmak, spor yapmak, kültürel ve sanatsal etkinlikler düzenlemek, eğitim görmek istiyorlar.
Kimsenin kendilerine acımasını da istemiyorlar.
Kendilerine özel olarak avantaj sağlanmasının da peşinde değiller.
İstedikleri tek şey yük olarak görünmemek, kendilerine dezavantajlı durumda olduklarından dolayı sağlanan imkânların sadakat mışçasına bir eda ile verilmemesini, engellilere yönelik toplumsal bakış açısının değişmesini istiyorlar.
Engellilere yönelik dil ve yaklaşımın değişmesini istiyorlar yani.
Seneden seneye hatırlanmak ve günlerinin kurur kuru süslü mesajlarla kutlanmasını istemiyorlar.
Hak edilen değeri görmek istiyorlar.
Yaşamın her alanında söz ve yetki sahibi olmak istiyorlar.
Engelliler seslerinin duyulmasını, muhatap alınmalarını, makul ve yerinde taleplerinin karşılanmasını istiyorlar.
Bana göre çok şey istemiyorlar.
Bu yüzden engelli hak ve taleplerini göz ardı edilmemesi gerekmektedir.
