Ne iş olsa yapanları bilir misiniz?
Hani şu gecesi gündüzü, mesai saati olmadan boyuna çalışanlar var ya!
Hiçbir zaman emeklerinin karşılığını almayanlardan söz ediyorum.
Amele, Maraba, Rençper, hamal derler onlara.
Ama en çok hamallık yakıştırması yaptıkları ve yaşadıklarını özetliyor.
Çünkü onlar yokluk içerisinden dünyanın bütün dertlerini ve ağır yüklerini taşıyorlar.
Makinelerin teknolojinin giremediği ne kadar kirli ve riskli iş varsa onları o işlerde kullanıyorlar.
***
Şehrimizde Meydanı bilirsiniz hani şu Atatürk anıtının olduğu yer.
Akşama kadar orada birilerinin gelip onlara yevmiye ile çalıştıracağı günlük ve saatlik işlere götürmesini bekliyorlar.
Emeğin ucuza ve hiçbir karşılığını bulmadığı bir insan pazarının müdavimlerinin bir kaçını tanırım.
Onlardan birisi olan Ğalê Şehmus ben daha doğmadan Atatürk heykelinin önünde iş beklemeye başlamıştı (Ğal Kürtçede dayı demektir)
Doğdum büyüdüm ve yarım asırlık bir yaşa eriştim Ğalê Şehmus hala Atatürk heykelinin gölgesinde riskini bekliyor.
Küçükten büyüğüne kadar herkese hürmetinden, saygısından ve sevgisinden kusur etmiyor.
Onu her gördüğümde insan olabilmenin ne kadar önemli olduğunu bir kez daha, bir kez daha öğrenmiş oluyorum.
Arada bir kendiside bana uğrayıp birlikte çay içiyoruz.
Son buluşmamızda yine ağır bir işten dönüyordu.
Yorgundu ama neşesinden hiçbir şey kaybetmemişti.
Hiçbir sosyal güvencelerinin olmadığını bile, bile boş bulunarak lafın gelişi “senin emeklilik ne zaman diye?” sordum.
“Bizim emeklilik mezarda” diye cevap verdi.
Ne kadar boş bir soru sorduğumu bir kez daha anlamış olmamın üzüntüsü o an çok utandım.
Çünkü dünyanın yükü ve derdini çeken bu insanların içinde bulunduğu durumu en iyi bilenlerden birisiydim.
Ve bu güne kadar içinde bulundukları zorluklara bir kez olsun yazılarımda değinmemiştim.
Ğale Şehmus ve emekçi arkadaşlarının içinde bulundukları sorunlar yaşadıklarını kendi köşemde yazmak istedim.
Ve ona kendisi ile bir söyleşi yapıp fotoğrafını çekme önerisinde bulundum.
Çok gururlu ve onurlu bir tepki ile karşılaştım.
“Boş ver insanlar yanlış anlar bir yardım falan istediğimizi sanırlar” diye önerimi geri çevirdi.
Gereksiz konularla sürekli gazete sayfalarında yer bulan kendisini gündemleştirme, reklam ve gösteriş peşinde olan siyasiler, işadamları, sivil toplumcuları düşünüp Ğale Şemus’u n tavrını görünce hamalların ne kadar gururlu ve onurlu olduklarını anlamış oldum.
Keşke herkes Hamallar kadar onurlu ve gurulu olabilseydi.
Herkes emeği ile alın teri ile kazansaydı.
Biliyorum öyle bir dünya mümkün değildir ama yinede dileğimi diledim.
