Şehrimizin en önemli ve geniş istihdam alanı, hiç kuşkusuz ki inşaat sektörüdür.
Bu sektördeki bir sorun ve kriz, otomatikman işsizliği de etkiliyor.
Ekonomik kriz ve havamania nedeni ile şehrimizde bir süredir inşaat sektöründe bir durgunluk yaşanıyor.
Bu, sadece işsizliğe değil ekonomiye de ciddi manada olumsuz açıdan etki ediyor.
İnşaat sektörünün Batman Ekonomisine etkisi ve rolü ile ilgili bu güne kadar ciddi manada ne bir araştırma ne de bir raporlama yapılmamıştır.
Bu ciddi eksikliğin giderilmesi için Ticaret Sanayi Odası ve Batman Üniversitesinin işbirliği içerisinde bir raporlama yapılması gerekir.
Çünkü bu veriler olmadan bu sektöre gereken önem ve değer de verilmez.
Zaten bu güne kadar verilen bir değer de yok.
En basitinden bu sektörün bir birliktelik sağladığı çatı bir yapı yok.
Ne bir Sendika,
Ne bir meslek Odası,
Ne de bir dernekleri var.
Dağınık bir durum söz konusu yani.
Oysa böylesi önemli bir sektörü el üstünde tutmak gerekir.
Ama ne yazık ne işverenleri ne de emekçilerinin durumu kimsenin umurunda değil,
Hele hele emekçilerin durumu içler acısı.
Her sene kaç işçi inşaatlarda yaşamından oluyor, kaçı yaralanıyor.
Onun bile bilmiyoruz.
Çünkü işçilerin çoğu sosyal güvenceden, iş güvenliğinden yoksun çalıştırdıkları için çoğu kez ölümleri de yaralamaları da gizleniyor.
Çalışma şartları aldıkları ücret ise ayrı bir sorun.
Çok ağır çalışma koşullarında çalışan işçilerin günlük yevmiyeleri 50 ile 100 lira arasındadır.
Çoğu ise taşeronun da altındaki bir sistem altında çalıştırılıyorlar.
Çoğu, işe başlarken de sırf yarın başlarına bir kaza bela geldiğinde bir dava açmasınlar diye boş belgeye imza atmak zorunda bırakılıyor.
Bir nevi kölelik sistemi gibi bir durum söz konusu.
Bu nedenle inşaat sektöründe çalışan işçilerin birçoğu, sigortasız çalışıyordur.
İnşaatta barındıkları, dinlenebilecekleri yerlerin durumu da ayrı bir sorun.
Bu kadar büyük problemleri olan bu önemli sektörün ekonomik ve sosyal haklarının biran önce iyileştirilmesi gerekir mutlaka.
İyileştirilmiyorsa işçilerin güçlü bir şekilde örgütlenmeleri gerekir.
Çünkü yaşadığımız toplumda ortak mücadele etmeyenleri herkes sömürüyor.
Emekçilerin bu sömürü düzenine son vermek için ortak bir mücadele ile haklarına sahip çıkmaları gerekmektedir.
