Batman’ın, soysa ekonomik yapısına en çok katkı sunabilecek yeteri kadar fabrikası ne yazık ki yoktur.
Ama onun yerine zaman öldürmeye yarayan Kahvehane, Kıraathane, Cefa ve İnternet Cafeleri, fabrika sayısından bir hayli çoktur.
Bu tür mekânların sayısı, tahminimce Bin dolayındadır.
Şayet zaman öldürme mekânlarının yarısı kadar fabrika ve ya küçük ölçekli atölyeler kurulmuş olsaydı Batman olarak şimdi Çin’e üretimde kafa tutuyor olacaktık.
Ama biz üretmeyi değil, daha çok tüketmeyi ve oturmayı severiz.
Genelde yaptığımız işleri de yarım yamalak yaparız.
Çoğunluğu esas alarak söylüyorum “hiç kimse Batmanlılar çalışkandır, üretkendir” demesin.
Çünkü ben gördüklerime inanırım.
“Üretmiyor ve tembeldir” tanımlaması bize çok yi uymaktadır.
Sadece Diyarbakır Caddesinde bir turlayın, görün boş yere volta atanlar (sanırsın ki İstanbul Bebek Sahillerinde geziyorlar) ve zaman öldürme mekânlarında oturanlara bakın ne dediğimi anlarsınız.
Batman’daki zaman öldürme mekânları ile ilgili dikkat ederseniz sadece tahminde bulunabildim.
Çünkü bu mekânlara ait resmi bir sayı, eminim ki hiçbir kurumun elinde mevcut değildir.
Biz şehir olarak öyle neyimiz var, neyimiz yok, çok merak etmeyiz çünkü.
Allah ne verdiyse ona şükür ederiz, dağınık bir şekilde bırakırız.
Bu dağınıklık içerisinde her işletme de kendi kurallarını ve faaliyet alnını belirler.
Bizimkiler işletmelerinde öyle kanun, kural ve nizam pek dinlenmezler.
Çünkü bizde özgülük var, özgürlük...
***
Fiyat konusunda, mekânın tertip ve düzeni konusunda inanılmaz bir özgürlük var.
Tabi her şeyin aşırısı elbette zarardır.
Bu işletmelerin aşırı özgürlüğü bu kez vatandaşın alehine dönüyor.
Çünkü çoğu hijyen konularında istenen düzeyde değil.
Fiyatları keyfine göre belirliyorlar.
Bazılarının ortamları, aile ve genç kızların oturmasına müsait değildir.
Beni takip edenler bilir bir konuya değinirken genelde elimdeki delil veya somut bilgiler üzerinden gidiyorum.
Anlayacağınız yazıyorsam mutlaka bir bildiğim vardır.
***
Cumartesi günü akşam vakti kırtasiyeci bir arkadaşla kendisine ait iş yerinin kapısını tam kapatırken üniversite çağlarında bir kız öğrenci “İnternet’ten çıktı alıyor musunuz?” diye sordu.
Arkadaş da bilgi işlem sistemini kapattıkları için yardımcı olamayacağını söyledi ve kız öğrenciye yardımcı olmak için “az ilerde internet Cafeden çıktı alabilirsiniz” dedi.
Öğrencinin cevabı çok ilginçti “ben internet cafeye gitmem”
Şimdi sorarım size kimi alanlarda inanılmaz özgür olan şehrimde bir kız öğrenci, neden İnternet cafe’ye gitmez?
Şahsen ben bu konuda iyi şeyler düşünmüyorum.
Günümüzde öğrenciler açısından ödev araştırma noktasında kütüphane görevi de gören İnternet Cafelere normalde erkek-kız demeden herkesin rahatlıkla güven içinde girebiliyor olması gerekir.
Çünkü umuma açık bu işletmelerde “sadece erkekler girebilir” diye bir kural yoktur.
Ama ne yazık ki kızın öğrencinin yanıtından da anlaşılacağı gibi şehrimizde durum hiç de öyle görünmüyor.
Erkeklerin egemenliğindeki bu sosyal mekânlar demek ki kızlar için uygun yerler olmaktan çıkmıştır.
Orada bir takım fenalıklar var ki genç kızlar gitme noktasında imtina ediyorlar.
Şayet durum öyle ise İnternet cafelerde sadece kızlar için değil erkekler içinde zararlı ve sağlıksız bir ortam söz konusudur.
Durumun tam ne olduğu ve bir öğrenci kızın neden internet Cafe’ye gidemeyeceğini kuşkusuz en iyisini bu işin kontrolü ve denetiminden sorumlular bilir.
Gerçekten çocuklar ve gençler için internet cafelerde riskli ve sağlıksız bir ortam varsa buna bir an önce müdahale edilmesi gerekmektedir.
Ha, Kız öğrenci boş yere kaygılanıp korkuyorsa İnternet cafeleri daha şeffaf bir hale getirerek kaygılarını gidermek gerekir.
