Savaştan, zulümden kaçıp şehrimize sığınan mülteciler, bizden birileri oldu.
Şehrimizin nüfusunun % 10’a yakını, muhacir olmuş kişilerden oluşuyor.
Batman Sonsöz Gazetesinin 21.11.2019 tarihli sayısında şehrimizdeki mülteciler ile ilgili “Batman Mültecilere Kucak Açtı Başlıklı” habere geniş yer verilmişti.
Evet, gerçekten onlar mı bize, biz mi onlara alıştık?
Onlar mı bize benzedi, biz mi benzedik bilmiyorum ama 8 yıllık süreçte birbirimize alıştık artık.
Haberin detayında şehrimizdeki mülteci sayısı ve geldiği ülkeler ile ilgili şu bilgilere yer veriliyordu:
“Batman’a son 10 yılda savaş nedeniyle binlerce Suriyeli, Iraklı, Afgan ve Ezidi yerleşti. Verilere göre Batman’da şu anda 22 Bin 400 Suriyeli, 150 Ezidi, 440 Afgan ve Iraklı yaşıyor. Suriye, Irak ve Afganların çoğunluğu, kent merkezindeki evlere kiracı olarak yerleşirken, buldukları gündelik işlerde ekmek paralarını kazanmaya çalışıyor. Göçmenlerin yaşadığı en büyük sıkıntı ise iş bulamamaktan kaynaklanıyor”
Yani görünürde 23 bin dolayında sığınmacı, göçmen ve mülteci şehrimizde yaşıyor.
Tabi bunlar kayıt altına alınan mülteciler.
Bir de kayıt dışı olan ve evlenip uyruk değiştiren mülteciler var.
Batman Halkının bunlara karşı yaklaşımı ve misafirperverliği gerçekten örnek alınacak düzeydedir.
Bu güne kadar yaşanan birkaç tatsız olaydan başka aralarında ciddi bir sorun yaşanmadı.
Çoğu Suriyeli olan mültecilerin gelecekle ile ilgili 3 önemli hayalleri var.
Birincisi, geldikleri ülkelerde yaşamın normalleşmesi, iç savaş tehlikesinin ortadan kalkması ve mevcut rejimin değişmesi durumunda ülkelerine dönebilmek.
İkinci hayalleri ve bu güne kadar birçoğunun gerçekleşen hayali, Avrupa Ülkelerine sığınıp yeni bir hayat kurmak.
Üçüncü hayalleri ise; Türkiye’de ikamet izni alıp, bu ülkenin bir vatandaşı olarak yaşamını sürdürmek.
Bu hayalleri gerçekleşmeden hiçbir zaman kendilerini yaşadıkları yerlerde tam olarak mutlu ve huzurlu görmemekteler.
Şehrimizde yaşayan mültecilerin çadırlarda kalan veya batı illerindeki metropollere göç etmiş mültecilere oranla durumu daha iyidir.
Hem kaçak da olsa iş imkânı bulup çalışıyorlar.
Hem de yaşam standartları, kamu kurumların sağladığı imkânlarla daha iyidir.
Ama her şeye rağmen ciddi anlamda sıkıntılar yaşıyorlar.
Geleceğe dair bir plan kuramıyorlar.
Çünkü nasıl bir gelecek onları bekliyor, bilmiyorlar.
Yaşadıkları acılar zorluklar yüzünden geleceğe dair hayal kurmakta bile zorlanıyorlar.
Bu üç hayalleri gerçekleşene kadar bizden birileri olacaklar ve misafirlerimizdirler.
Onlar yaşadıkları travmalar maddi manevi sıkıntılar yüzünden hata yapabilirler, bizim ise onlara karşı her hoşgörü ve anlayışlı olmamız gerekir.
